Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia SO del. Robert Hałabis,, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Bałaban, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 września 2012 r. sprawy ze skargi M. W. na postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania w postępowaniu dyscyplinarnym oddala skargę.
Orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2011 r. Nr [...] Komendant Miejski Policji w L. uznał M. W. za winnego popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i wymierzył mu karę nagany.
Orzeczenie to doręczono ukaranemu w dniu [...] grudnia 2011 r., co potwierdził własnoręcznym podpisem na egzemplarzu orzeczenia. Natomiast obrońca ustanowiony przez M. W. odebrał niniejsze orzeczenie w dniu [...] grudnia 2011 r.
Od powyższego orzeczenia odwołanie wniósł obrońca obwinionego. Odwołanie nadane zostało w urzędzie pocztowym w dniu [...] grudnia 2011 r.
Postanowieniem Nr [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. L. Komendant Wojewódzki Policji odmówił przyjęcia odwołania wskazując, iż zostało ono wniesione po terminie. Komendant podkreślił, że zgodnie z art. 135 f ust. 6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w przypadku doręczenia orzeczenia obwinionemu oraz obrońcy w różnych terminach, odwołanie składa się w terminie liczonym od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
W dniu [...] stycznia 2012 r. do L. Komendanta Wojewódzkiego Policji wpłynął wniosek pełnomocnika M. W. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia Nr [...] Komendanta Miejskiego Policji w L.
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2012 r. Nr [...] L. Komendant Wojewódzki Policji odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania wobec braku uprawdopodobnienia przez skarżącego, iż niedotrzymanie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło z przyczyn niezależnych od strony. Organ podkreślił, że nie stanowi okoliczności uzasadniającej przywrócenie terminu fakt, iż obwiniony nie poinformował obrońcy o doręczeniu mu orzeczenia dyscyplinarnego. W ocenie organu niedotrzymanie terminu było konsekwencją braku dostatecznej komunikacji między obwinionym a jego obrońcą, a zatem nie nastąpiło z przyczyn niezależnych od strony lub obrońcy.
W skardze na postanowienie Nr [...] z dnia [...] lutego 2012 r. skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił naruszenie art. 7 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego polegające na braku wyczerpującego rozpatrzenia zaistniałego stanu faktycznego i błędnym uznaniu, iż w sprawie zachodzą przesłanki do uznania skarżącego winnym nieprzestrzegania zasad etyki zawodowej. Zarzuty dotyczyły również naruszenia art. 132 ust. 1 ustawy o Policji, polegającego na wybiórczym zebraniu materiału dowodowego, co spowodowało uznanie skarżącego za winnego nieprzestrzegania zasad etyki zawodowej i wymierzenie mu kary dyscyplinarnej. W uzasadnieniu skargi wskazano, iż odpowiedzialność dyscyplinarna za nieprzestrzeganie zasad etyki zawodowej może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy istnieje związek pomiędzy popełnionym czynem, a działaniem związanym z pełnioną przez funkcjonariusza służbą.