Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia WSA Iwona Tchórzewska (sprawozdawca), Protokolant Referent Paulina Nagajek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. sprawy ze skargi J. S. na akt Prezydenta Miasta z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt; II. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz J. S. kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem wniesionym w dniu 28 lutego 2017 r. J. wystąpił do Prezydenta Miasta [...] o zwrot kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu nr [...] dla samochodu marki [...][...] o nr rej. [...].
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że uiścił kwotę 500 zł tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu, a kwota ta przekraczała koszt wytworzenia karty. W związku z tym i w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, organ pobrał opłatę we wskazanej wysokości bez stosownej podstawy prawnej, co w konsekwencji prowadzi do niezgodności działania organu z art. 217 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (aktualnie Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 z późn. zm.).
W odpowiedzi na powyższy wniosek, w piśmie z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], Prezydent Miasta [...] odmówił stwierdzenia uprawnienia do zwrotu określonej we wniosku kwoty 425 zł, jako nienależnej.
Pismem wniesionym w dniu 29 marca 2017 r. J. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie zwrotu kwoty 425 zł tytułem części opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Prezydent Miasta [...] w piśmie z dnia [...] kwietnia 2017 r. wezwał J. do dostarczenia pokwitowania dokonania opłaty za kartę pojazdu. Organ poinformował, że na podstawie art. 74 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 z późn. zm.) w związku z upływem 5 letniego terminu przechowywania dokumentów księgowych, organ nie jest obowiązany posiadać pokwitowania dokonania opłaty za wydanie karty pojazdu, a ciężar udowodnienia faktu dokonania opłaty za wydanie karty pojazdu spoczywa na żądającym zwrotu.
J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na akt Prezydenta Miasta [...] zawarty w piśmie z dnia [...] marca 2017 r., polegający na odmowie stwierdzenia uprawnienia do zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu nr [...] dla samochodu marki [...] o nr rej. [...], domagając się uchylenia zaskarżonego aktu oraz uznania obowiązku Prezydenta Miasta [...] dokonania na rzecz skarżącego zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu, a także zasądzenia kosztów postępowania. Skarżący zarzucił:
1. naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 k.p.a.;
2. naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie w sprawie przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 Prawa o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej;