Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Marzena Gawron, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 czerwca 2006r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/4

Rada Gminy Uchwałą Nr [...] z dnia [...] 2005 r. działając na podstawie art. 190 ust. 1 pkt 2a i ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz.U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 ze zm.) stwierdziła wygaśnięcie mandatu radnego J. S. wskutek naruszenia ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem działalności gospodarczej na własny rachunek.

W uzasadnieniu uchwały stanowiącej jej załącznik podniesiono, że w dniu [...] listopada 2005 r. radny J. S. zawarł umowę dzierżawy gruntów wchodzących w skład zasobu gminy. Doprowadziło to do naruszenia art. 24 f ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), co w konsekwencji rodzi obowiązek podjęcia uchwały stwierdzającej wygaśnięcie mandatu radnego.

Na powyższą uchwałę skargę sądową złożył Wojewoda, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że art. 24f ustawy o samorządzie gminnym zakazuje radnemu prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której radny uzyskał mandat, a także zarządzania taką działalnością lub bycia przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.

Ustawa o samorządzie gminnym nie definiuje pojęcia "działalność gospodarcza", w związku z czym należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.).

Art. 2 tej ustawy stanowi, że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Istotnym elementem pojęcia działalności gospodarczej jest również określenie podmiotu podejmującego tę działalność, jakim jest przedsiębiorca.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą fizyczną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność sądową - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Niesporne jest, że radny J. S. prowadzi działalność wytwórczą w zakresie upraw rolnych, jak również to, że zawarł umowę dzierżawy gruntów rolnych stanowiących własność Gminy.

W tych okolicznościach - zdaniem organu nadzoru - J. S. nie ma statusu przedsiębiorcy i nie prowadzi działalności gospodarczej. Stanowi o tym art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Strona 1/4