Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędziowie WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), WSA Ewa Ibrom, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Barański, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 7 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi M. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności postanowienia Wójta Gminy K. z dnia [...] marca 2004 r. Nr [...] pozytywnie opiniującego poszerzenie granic eksploatacji kruszywa naturalnego (piasku) w obrębie działek nr [...] - [...] w miejscowości K. o działkę nr [...] i pogłębienie poziomu eksploatacji do 2 m poniżej zwierciadła I poziomu wody gruntowej.
Rozstrzygnięcie Kolegium zostało wydane w następującym stanie faktycznym sprawy.
W dniu 17 marca 2004 r. W. F. złożył wniosek o udzielenie koncesji na rozpoznanie złoża kruszywa naturalnego "[...]" na powierzchni 7,64 ha w obrębie działek nr [...] - [...] w miejscowości K., gmina K., powiat L. w celu poszerzenia granic złoża "[...] I" o działkę nr [...] i pogłębienia poziomu eksploatacji do 2 m poniżej zwierciadła I poziomu wody gruntowej.
Wnioskiem z dnia 19 marca 2004 r. Zastępca Dyrektora Wydziału Środowiska i Rolnictwa L. Urzędu Wojewódzkiego w L. wystąpił - na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96 z późn. zm.) - do Wójta Gminy K. o zaopiniowanie możliwości eksploatacji złoża kruszywa.
W postanowieniu z dnia [...] marca 2004 r. (Nr [...]) Wójt Gminy K. wyraził pozytywną opinię w tej sprawie z uzasadnieniem, że zgodnie ze zmianą miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy K., zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy K. z dnia 30 marca 2001 r. (Dz. Urz. Woj. L. . z dnia 8 czerwca 2001 r. Nr [...], poz. 569), działki nr [...] - [...] i [...] położone są na obszarze, na którym można prowadzić powierzchniową eksploatację surowców mineralnych.
Wnioskiem z dnia 18 września 2017 r. M. R. wniósł o stwierdzenie nieważności powyższego postanowienia. Skarżący zarzucił, że:
- od dnia 8 kwietnia 1998 r. jest współwłaścicielem działek nr [...] i nr [...] położonych w obszarze, którego dotyczy kwestionowane postanowienie;
- posiada udokumentowane podstawy do roszczeń właścicielskich w stosunku do działek nr [...] i nr [...];
- przed dniem 8 kwietnia 1998 r. właścicielami wskazanych gruntów byli A. I. R. i T. R. (czego dowodzą księgi wieczyste [...] i [...]);
- skarżone postanowienie nie uwzględnia właścicieli gruntów;
- koncesjonariusz W. F. jest tylko dzierżawcą gruntów;
- w dniu [...] marca 2004 r. I. R. już nie żyła, ale ani ona, ani jej spadkobiercy nie zostali uznani za adresatów postanowienia i za strony postępowania;
- nie uwzględniono stron postępowania i nie doręczono im kwestionowanego postanowienia, a to świadczy o rażącym naruszeniu prawa;
- obowiązek doręczenia stronom postanowienia wynikał z art. 106 § 5 k.p.a.
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2017 r. Kolegium wszczęło postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności spornego postanowienia. Po rozparzeniu złożonego przez M. R. wniosku Kolegium uznało, że nie zachodzą wymienione w art. 156 § 1 k.p.a. przesłanki uprawniające organ do stwierdzenia nieważności kwestionowanego postanowienia. W szczególności nie zachodzą określone w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłanki. W realiach rozpoznawanej sprawy, o skarżonym postanowieniu nie można mówić, że zostało ono wydane bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.