Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis (sprawozdawca) Sędziowie: Asesor WSA Agnieszka Kosowska Sędzia WSA Anna Strzelec po rozpoznaniu w Wydziale III w dniu 29 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości I. oddala skargę; II. przyznaje adwokat Z. B. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2020 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. - po rozpatrzeniu wniosku skarżącego J. K. - odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy L. z dnia [...] czerwca 2020 r. (nr [...]) w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości położonej w obrębie geodezyjnym R. , oznaczonej jako działka nr [...], z nieruchomością sąsiednią oznaczoną jako działka nr [...].
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:
Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. Wójt Gminy L. zatwierdził rozgraniczenie działki nr [...] położonej w obrębie geodezyjnym wsi R. stanowiącej własność K. i J. K. z działką nr [...] stanowiącą własność M. Z. i ustalił przebieg granicy w sposób wskazany przez geodetę w protokole granicznym, jako odcinek biegnący od punktu nr [...] do punktu nr [...], a następnie do punktu [...], dalej do punktu nr [...] i do punktu nr [...].
We wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. J. K. wniósł o stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji Wójta Gminy L., zarzucając naruszenie przez organ przepisów art. 13, art. 10, art. 9, art. 8 oraz art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że brak zastosowania mediacji albo zawarcia ugody zgodnie z art. 13 k.p.a. spowodował, że postępowanie dało wysokie koszty i pogłębiło spór sąsiedzki. Wskazał również, że utrwalenie punktów granicznych nastąpiło bez obecności stron, jak również nie okazano mu protokołu granicznego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2020 r. - wydaną na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. - odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy L. z dnia [...] czerwca 2020 r.
W jej uzasadnieniu organ wyjaśnił, że stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, stanowiące wyjątek od zasady stabilności decyzji, wymaga bezspornego ustalenia, że decyzja jest dotknięta jedną z wad określonych w art. 156 § 1 k.p.a. Stosownie do treści art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Organ podkreślił, że o rażącym naruszeniu prawa można mówić tylko wówczas, gdy proste zestawienie treści rozstrzygnięcia z treścią zastosowanego przepisu prawa wskazuje na ich oczywistą niezgodność. W rezultacie rażące naruszenie prawa może mieć miejsce tylko wyjątkowo, gdy jego waga jest znacznie większa, niż stabilność ostatecznej decyzji.
Organ zwrócił uwagę, że skarżący wskazał na naruszenie przez organ przepisów art. 13, art. 10, art. 9, art. 8 oraz art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., a żaden z tych przepisów nie jest przepisem prawa materialnego. Podniesienie zarzutu naruszenia przepisów prawa procesowego nie oznacza wprawdzie, że tryb nieważnościowy jest wykluczony, jednak stwierdzenie nieważności z uwagi na naruszenie takich przepisów ma charakter całkowicie wyjątkowy. W ocenie Kolegium decyzja Wójta Gminy L. nie była dotknięta wadą rażącego naruszenia prawa, w tym prawa procesowego. Przedmiotowa decyzja została wydana na skutek powstałego sporu dotyczącego przebiegu granicy sąsiednich nieruchomości. W toku postepowania właściciele spornych nieruchomości nie zawarli ugody, ani nie złożyli zgodnego oświadczenia co do przebiegu granicy, a jej ustalenie nastąpiło na podstawie zebranej źródłowej dokumentacji geodezyjnej. Zgromadzenie materiału dowodowego w niniejszej sprawie nastąpiło w sposób wyczerpujący, a jego ocena należała do wyłącznej kompetencji organu I instancji.