Dnia 9 lutego 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, Asesor WSA Anna Dębowska, , Protokolant Asystent sędziego Beata Drożdż po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2022 roku na rozprawie sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy oddala skargę.
Decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. (dalej: SKO), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r., poz. 735), art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1212) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2018 r., poz. 570), po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu [...] r. odwołania A.K. (dalej: wnioskodawca, skarżący) od decyzji Starosty [...] z [...] r. znak: [...] w sprawie zatrzymania prawa jazdy, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny.
Starosta [...] decyzją z [...] r. znak: [...] orzekł o zatrzymaniu wnioskodawcy prawa jazdy kat. AM, A1, A2, A, B1, B, B+E, C1, C1+E, C, C+E, T nr [...] serii [...] wydanego 16 października 2019 r. na okres 3 miesięcy w terminie od 14 maja 2021 r. do 14 sierpnia 2021 r. i o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Wnioskodawca, pismem z 14 lipca 2021 r., złożył odwołanie od powyższej decyzji. W treści uzasadnienia odwołania pełnomocnik strony zarzucił naruszenie:
I. przepisów postępowania tj. art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. poprzez brak zawieszenia postępowania do czasu:
a) wydania orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny oraz przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej co do zgodności z prawem procedury zatrzymywania jazdy;
b) zweryfikowania, czy informacja podana przez Policję jest wiarygodna, ponieważ kwestionuje tę informację i wniósł o wszczęcie postępowania administracyjnego w celu ustalenia wiarygodności informacji przekazanej przez Policję, do czasu zakończenia postępowania administracyjnego, wniósł o zawieszenie tego postępowania z uwagi na tok innego postępowania administracyjnego;
II. przepisów prawa materialnego w postaci art. 102 ust. 1 pkt. 4 u.k.p. poprzez nieumorzenie postępowania, pomimo braku możliwości przeprowadzenia jednoznacznego dowodu na okoliczność, iż kierujący rzeczywiście przekroczył prędkość na terenie zabudowanym o więcej niż 50 km/h, wynikającego z nieusuwalnego faktu, iż odczytany pomiar obarczony był marginesem błędu pomiaru, a także, iż to nierzeczywiste przekroczenie prędkości przez kierującego pojazdem o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym jest źródłem zatrzymania prawa jazdy, a nie informacja, która może być przecież błędna, a która nie jest weryfikowana przez organ, jeśli sprawa takiej praktyki jest kwestionowana przed TK i postępowanie takie toczy się przed Trybunałem;
III. przepisów postępowania, w szczególności:
a) art. 7, 7a § 1, 77 § 1, 78 ust. 1 oraz 80 k.p.a. w zw. z art. 8 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie wyjaśnienia i opisania stanu faktycznego i prawnego sprawy, w szczególności pominięcie odniesienia się do podnoszonej przez stronę okoliczności dotyczącej granic błędów pomiarowych urządzenia pomiarowego i jej wpływu na treść rozstrzygnięcia, a także toku sprawy przed TK, gdzie są nowe wzorce kontroli, skargę przyjęto do rozpoznania, a analogiczny wniosek do TK złożył I Prezes Sądu Najwyższego, a więc są oczywiste wątpliwości co do treści normy prawnej;