Po ponownym rozpoznaniu wniosku organ II instancji wskazał, że analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego dokonano w oparciu o przesłanki wymienione w art. 28 ust. 3 u.s.u.s. oraz pod względem przepisów ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 362 ze zm.). W związku z tym, że w świetle ww. przepisów W. K. w dalszym ciągu jest przedsiębiorcą, analizy wniosku dokonano także pod kątem wystąpienia przesłanek wynikających z art. 107 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE C 83 z dnia 30 marca 2010 r.) decydujących o uznaniu przedmiotowego wsparcia finansowego za pomoc publiczną.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał, że zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki wynikające z art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu UE, ponieważ:
■ należności z tytułu składek stanowią środki publiczne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017r., poz. 2077 ze zm.),
■ umorzenie następuje w odniesieniu do indywidualnie oznaczonego podmiotu, a decyzja w sprawie przyznania pomocy zależy od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
■ za pomoc publiczną uznawane jest wsparcie udzielane przedsiębiorcy na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku. Przesłankę tę uznaje się za spełnioną, jeżeli przedsiębiorca otrzymuje pomoc, której nie uzyskałby w normalnych warunkach rynkowych. Tak też byłoby w przypadku umorzenia należności.
■ udzielony przez ZUS środek może zakłócać lub grozić zakłóceniem konkurencji oraz może wpłynąć negatywnie na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Wnioskodawca klasyfikowany jest jako mikroprzedsiębiorca, a jego działalność jako sprzedaż detaliczna komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania prowadzona wyspecjalizowanych sklepach. Wskazać należy, że Polska jest krajem członkowskim Unii Europejskiej. Ponadto aktualnie prowadzona przez wnioskodawcę działalność, posiada ten sam profil oraz działa pod tym samym adresem co działalność, za którą powstało zadłużenie.
Biorąc powyższe pod uwagę uznano, że zostały spełnione wszystkie cztery przesłanki wynikające z art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, co przesądza o tym, że ewentualne wsparcie będzie stanowiłoby pomoc publiczną. Tym samym stanowiłaby pomoc de minimis, którą Zakład Ubezpieczeń Społecznych może udzielić bez zgody Komisji Europejskiej z uwagi na jej wielkość.
Organ przechodząc następnie do analizy przesłanek wynikających z art. 24 ust. 2 u.s.u.s., art. 28 ust. z zastrzeżeniem art. 30 u.s.u.s. art. 28 ust. 3 pkt 1-6 u.s.u.s. wskazał, że w toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że:
■ przesłanka wymieniona w art. 28 ust. 3 pkt 1 u.s.u.s. nie wystąpiła;
■ nie pozyskano żadnych dokumentów, z których wynikałoby, że:
- sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości lub umorzył postępowania upadłościowe z przyczyn wymienionych w art. 13 oraz art. 361 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo upadłościowe,
- nie nastąpiło zaspokojenie należności w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym,