W stosunku do wnioskodawcy prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z rachunku bankowego. Z akt sprawy wynika także, że Naczelnik Urzędu Skarbowego bądź Komornik Sądowy nie stwierdził braku majątku, z którego można prowadzić postępowanie egzekucyjne.
Postępowanie egzekucyjne prowadzone po zbiegu egzekucji przez kilku Komorników Sądowych w dniu 5 kwietnia 2018 r. zostało zawieszone z uwagi na zawarcie 26.03.2018 r. umowy ratalnej. Umowa została zerwana 29.01.2019 r.
Z akt sprawy wynika także, że W. K. prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej komputerów i urządzeń peryferyjnych i oprogramowania w okresie od 31 grudnia 1998 roku do 2 lipca 2018 roku. Od 5 marca 2018 r. wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki Jawnej, z której osiąga dochód.
W dniu 11 kwietnia 2019 roku W. K. złożył oświadczenie o wielkości otrzymanej pomocy publicznej de minimis. W oświadczeniu tym wskazał, że w dniu 2 lutego 2018 r. otrzymał od Urzędu Skarbowego pomoc w wysokości 621,01 zł zaś w dniu 10 kwietnia 2018 roku z ZUS kwotę 6.145,43 zł.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z [...] odmówił W. K. umorzenia należności z tytułu składek wskazując, że nie wystąpiła w sposób bezsporny żadna z przesłanek uzasadniających uznanie należności za całkowicie nieściągalne w myśl zapisu art. 28 ust. 3 u.s.u.s. Ponadto wnioskodawca nie wykazał zgodnie z zapisem art. 28 ust. 3a ww. ustawy, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną oraz zdrowotną spłata należności wiązałaby się z brakiem możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych gospodarstwa domowego, jak również wnioskodawca nie wykazał, aby powstanie zadłużenia było następstwem jakiegoś szczególnego zdarzenia.
W dniu 30 maja 2019 r. W. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją o odmowie umorzenia należności z tytułu składek. W uzasadnieniu wniosku oświadczył, że w decyzji podano, iż wraz z żoną dysponuje kwotą 5.129,17 zł, co jest nieprawdą. Oświadczył, że zysk ze spółki był podany szacunkowo, ponieważ został oszacowany przed zakończeniem roku podatkowego przez księgową. Aktualny dochód uzyskiwany ze świadczenia emerytalnego oraz ze spółki na podstawie zeznania podatkowego PIT-36 za 2018 r. wyniósł 3.300,00 zł miesięcznie plus świadczenie emerytalne żony w wysokości 800,00 zł. Wskazał, że łączny dochód wyniósł zatem niewiele, ponad 4.000,00 zł miesięcznie na dwie osoby. Wnioskodawca powołał, że większą część dochodów pochłaniają wydatki, takie jak: wpłaty do komorników czy [...] Banku, aby nie zabrano budynków, w których córka może prowadzić spółkę, a tym samym, aby miał pracę dostosowaną do swoich możliwości fizycznych, które są ograniczone przez choroby, a także, aby mieli gdzie mieszkać. Zaznaczył, że część dochodów pochłaniają także opłaty na koszty eksploatacji samochodów, które są niezbędne, aby spółka mogła istnieć. Wskazał, że samochody nie zostały przekazane do spółki, ponieważ są zajęte przez komorników i w tej sytuacji nie stanowią kosztów działalności spółki. W związku z czym rzeczywiste dochody spółki są znacznie niższe, bo pomniejszone o koszty eksploatacji samochodów. Nie można zatem przyjąć, że zarabia w spółce ponad 2.500,00 zł. W uzasadnieniu wniosku oświadczył również, że w piśmie z 21 marca 2019 r., które otrzymał od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazano, że Zakład może umorzyć należności, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny. Oświadczył, że spełnia powyższy warunek, ponieważ opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby jego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Wnioskodawca wskazał, że przy tak ciężkich chorobach, które dotknęły zarówno jego i jego żonę niewystarczające jest minimum socjalne oszacowane na 1.900 zł. Podniósł także, że w uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że samo zaistnienie choroby nie jest podstawą do umorzenia, ale dopiero jej skutki, jeżeli wpływają na wysokość uzyskiwanego dochodu. Oświadczył, że choroba żony wyklucza możliwość podjęcia jakiejkolwiek pracy. Wymienił choroby, na które cierpi, tj.: nadciśnienie tętnicze, napadowe migotanie przedsionków serca, padaczka, astma. Oznajmił, że choroby te bardzo ograniczają jego możliwości zarobkowe. Zdaniem wnioskodawcy żaden pracodawca nie przyjmie go do pracy, ze względu na powtarzające się częste niezdolności do pracy oraz ze względu na zbyt niską wydolność. Wskazał, że w tej sytuacji fakt, że osiąga dochody ze spółki nie powinien być powodem do odmowy umorzenia należności z tytułu składek. Wskazał, że nie rozumie dlaczego nie jest powodem do przyznania umorzenia, określone w przepisach tzw. dobro społeczne. Zarzucił, że krzywdzące jest postrzeganie dobra społecznego, tylko w kategoriach ściągnięcia pieniędzy, nawet za cenę bankructwa człowieka i jego rodziny, co naraża społeczeństwo na jeszcze większe koszty. Podniósł, że ze względów społecznych, lepiej jest pomóc, aby nie doszło do bankructwa i jego skutków. Zapytał organ, czy może być ważniejszy interes podatnika, jak jego podstawowy byt, zwłaszcza jeśli ma 67 lat, jest schorowany, ma ciężko chorą żonę i z powodu tak ciężkiej sytuacji próbuje pracować ponad siły? Oświadczył, że zaniechano wyszukiwania kolejnych argumentów pozwalających odmówić umorzenia. Podkreślił, że dał Zakładowi poważne podstawy do przyznania mu umorzenia należności z tytułu składek. Do wniosku W. K. przedłożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej starty) w roku podatkowym 2018 (PIT-36).