Dnia 11 grudnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Protokolant Specjalista Aneta Brzezińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2014 roku sprawy ze skargi "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na czynność Starosty [...] z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za karty pojazdów 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2. zasądza od Starosty [...] na rzecz "A." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 708,- (siedemset osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia 6 czerwca 2014 r. A sp. z o.o. w W. zwróciła się do Starosty [...] o stwierdzenie uprawnienia wnioskodawcy do zwrotu łącznej kwoty 1700 zł za wydanie 4 kart pojazdów zarejestrowanych przez Starostwo Powiatowe w B. W uzasadnieniu Spółka powołała się na wyrok TK z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. U 6/04 (Dz. U. nr 15 , poz. 119), w którym Trybunał orzekł, że § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Ponieważ Spółka uiściła na rzecz Starostwa Powiatowego w B. łączną kwotę 2000 zł tytułem opłaty za wydanie kart pojazdu dla 4 pojazdów, to jest kwotę wyższą niż faktyczny koszt wytworzenia tych kart, należy uznać, że organ pobrał część opłaty bez podstawy prawnej. Wobec powyższego strona wniosła o zwrot kwoty 1700 zł.
W odpowiedzi na wniosek pismem z dnia [...]nr [...]Starosta [...] wskazał, że organy rejestrujące pobierały opłaty za wydanie kart pojazdów zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami tj. art. 77 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu. Wyrok TK zakwestionował ww. przepis rozporządzenia, lecz odroczył utratę mocy obowiązującej tego przepisu do dnia 1 maja 2006 r. Zatem, w ocenie organu, dopuszczenie pobierania w tym okresie przejściowym przez starostów opłaty w wysokości 500 zł za wydanie karty pojazdu przy pierwszej rejestracji, było wyraźną wolą TK. Organ był zobowiązany do pobierania opłaty w takiej wysokości wynikającej z przepisów prawa.
Pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu do organu 24 lipca 2014 r.) pełnomocnik skarżącej Spółki wezwała organ na podstawie art. 52 § 3 p.p.s.a. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie stwierdzenia uprawnienia wnioskodawcy do otrzymania zwrotu części opłaty w łącznej kwocie 1700 zł. W uzasadnieniu Spółka dodatkowo powołała się na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 10 grudnia 2007 r. sygn. C-134/07 (Dz. U. UE C 2008/64/15/1), w którym orzeczono, że opłata za wydanie kart pojazdów w kwocie przewyższającej 75 zł jest niezgodna z art. 90 akapit pierwszy Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
A sp. z o.o. w W. wniosła skargi na akt odmowy Starosty[...], zawarty w piśmie z dnia [...]nr[...], żądając stwierdzenia uprawnienia do zwrotu nienależnie zapłaconej przez skarżącą i pobranej przez ten organ części opłaty w kwocie po 425 zł za wydanie kart pojazdów dla 4 pojazdów.