Dnia 27 maja 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, , Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2009 roku sprawy ze skargi W.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę. bg
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. działając na podstawie art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. Nr 71 poz. 734) oraz art. 104 k.p.a. po rozpatrzeniu wniosku W. F., odmówił przyznania wnioskodawcy dodatku mieszkaniowego. Podstawę do wyliczenia średniego miesięcznego dochodu przypadającego na jednego członka rodziny, od wysokości którego uzależnione jest prawo do dodatku mieszkaniowego stanowiła deklaracja wnioskodawcy z dnia 1 sierpnia 2008 roku o wysokości dochodów za okres 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku tj. za okres od maja do lipca 2008 roku. Z deklaracji wynika, że średni miesięczny dochód na jedną osobę wynosi 874.81 zł. Dodatek mieszkaniowy dla rodziny jednoosobowej stanowi natomiast różnicę pomiędzy wydatkami na mieszkanie (tj. 110,53 zł) łącznie z ryczałtem (3.82 zł), a 15% łącznego dochodu rodziny. W niniejszej sprawie wyliczony w ten sposób dodatek osiągnął wartość ujemną. W sytuacji natomiast, gdy łączne wydatki na mieszkanie nie przekraczają określonego ustawą procentowego udziału dochodów gospodarstwa domowego w utrzymaniu mieszkania, dodatek mieszkaniowy nie przysługuje.
Od powyższej decyzji W. F. złożył odwołanie, w którym podniósł, iż przyjęta metoda wyliczenia dodatku mieszkaniowego jest sprzeczna z ustawą o dodatkach mieszkaniowych, bowiem nie uwzględnia wszystkich wydatków ponoszonych z tytułu czynszu tj. kwoty 154,83, a nie tylko kwoty 110, 53 zł, co oszukańczo zaniża podstawę obliczenia wydatków mieszkaniowych. Skarżący wskazał, iż zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, wniósł o jej weryfikację i pozytywne załatwienie sprawy.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do dochodu nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia dziecka, dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego oraz zapomogi pieniężnej, o której mowa w przepisach o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów i rencistów i osób pobierających świadczenia przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny w 2007r. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz deklaracji o dochodach gospodarstwa domowego za okres 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających dzień złożenia wniosku wykazała, że dochód wnioskodawcy za miesiąc maj, czerwiec i lipiec 2008 roku wyniósł łącznie 2.624,43 zł i składał się z emerytury wnioskodawcy w wysokości 874,81 zł miesięcznie. Odwołując się do treści art. 6 ust. 3 ustawy organ podkreślił, iż wydatkami poniesionymi przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy są świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Wydatkami tymi stosownie do treści art. 6 ust. 4 są: 1) czynsz, 2) opłaty za świadczenia związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej, 3) zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną, 4) odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego, 5) inne niż wyżej wymienione w pkt 1-4 opłaty za używanie lokalu mieszkalnego, 6) opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych, 7) wydatek stanowiący podstawę obliczania ryczałtu na zakup opału. Nie stanowią natomiast wydatków, wydatki poniesione z tytułu: 1) ubezpieczeń, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, 2) opłaty za gaz przewodowy, energię elektryczną, dostarczane do lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na cele bytowe. W niniejszej sprawie od wskazanej przez wnioskodawcę kwoty 152,78 zł stanowiącej wydatki mieszkaniowe dokonano odliczenia wydatków poniesionych z tytułu: podatku (7,53 zł), ubezpieczenia (1,89 zł) wymiany skrzynek pocztowych (4.60 zł) i docieplenia budynku (28,23 zł). Kwota wydatków przyjętych do wyliczenia dodatku mieszkaniowego, wyliczona została więc prawidłowo, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych, a przedstawione etapy matematycznego wyliczenia dodatku, które w ocenie organu odwoławczego przeprowadzone zostały w sposób prawidłowy, wykazały wynik ujemny (-16,87 zł), co wykluczyło możliwość przyznania dodatku mieszkaniowego. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 6 ustawy, dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 2% najniższej emerytury w dniu wydania decyzji. W dniu wydania decyzji 2% najniższej emerytury stanowiło natomiast kwotę 12,72 zł.