Dnia 31 sierpnia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędzia NSA Teresa Rutkowska, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy - Dorota Czubak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2017 roku sprawy ze skargi C.W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] nr [...].
Decyzją z dnia [...], znak: [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł., działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2015r., poz. 1412 ze zm.), art. 2351 i art. 2352 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., 1502 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 1367) oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...], w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia u C.W. choroby zawodowej pod postacią obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo -nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonego jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.
Na podstawie zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej z dnia 19 stycznia 2016 r. NZOZ Ax. w K. ul. A. 1, PPIS w P. wszczął w dniu 25 stycznia 2016 r. z urzędu postępowanie w sprawie choroby zawodowej - obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonego jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych.
W postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że C.W. była zatrudniona na stanowisku nauczyciela w latach 1982 - 1983 w Szkole Podstawowej w S., następnie przez rok w Szkole Podstawowej w M. i ponownie od 1984 roku do chwili obecnej pracuje w Szkole Podstawowej w S. jako nauczyciel matematyki i informatyki w klasach 4-6 w pełnym wymiarze godzin lekcyjnych. Czas pracy jest to średnio 18 do 24 godzin tygodniowo - łącznie z dodatkowymi nadgodzinami. Obowiązki nauczyciela obejmują również pełnienie dyżurów na przerwach, udział w zajęciach pozalekcyjnych, szkolnych uroczystościach i wycieczkach.
Organ wskazał, że C.W. została poddana dwukrotnie badaniom specjalistycznym (zgodnie z § 5 wymienionego na wstępie rozporządzenia Rady Ministrów) w uprawnionych do orzekania o chorobach zawodowych jednostkach orzeczniczych, tj. Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Ł. oraz po odwołaniu się od treści orzeczenia tej Poradni w Klinice Chorób Zawodowych i Zdrowia Środowiskowego Instytutu Medycyny Pracy w Ł. W wyniku przeprowadzonych badań zainteresowana uzyskała dwukrotnie orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu słuchu - orzeczenie nr [...] z dnia 19 lipca 2016 r. Przychodni WOMP w Ł. i orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia 21 października 2016 r. Kliniki IMP w Ł. i jednostki te w tych orzeczeniach w sposób wyczerpujący i przekonywujący uzasadniły, dlaczego istniejącego schorzenia słuchu u C.W. nie można uznać za chorobę zawodową. W uzasadnieniu orzeczenia Przychodni WOMP w Ł. z dnia 19 lipca 2016 r. poinformowano, że obraz kliniczny ubytku słuchu nie jest charakterystyczny dla uszkodzenia słuchu spowodowanego hałasem, ponieważ nie stwierdzono ubytku słuchu wysokoczęstotliwościowego, tzn. dotyczącego upośledzenia słuchu w zakresie wysokich częstotliwości (3-6 kHz), z charakterystycznym załamkiem przy 4000 Hz, a także hałas nie uszkadza błędnika, co stwierdzono w odniesieniu do lewego błędnika. Również w uzasadnieniu orzeczenia Kliniki IMP w Ł., wskazano, że postać kliniczna uszkodzenia słuchu u C.W. nie wykazała cech charakterystycznych dla uszkodzenia słuchu spowodowanego hałasem, tzn. ubytku słuchu wysokoczęstotliwościowego z załamkiem dla 4-6 kHz z uniesieniem dla 8 kHz, natomiast stwierdzono ubytek słuchu w zakresie niskich i średnich częstotliwości, czego nie można odnieść do skutku działania hałasu na narząd słuchu, gdyż hałas o takich częstotliwościach słuchu nie upośledza. Powyższe ustalenia, a także brak narażenia na hałas stwarzający ryzyko ubytku słuchu przemawiają za pozazawodową etiologią schorzenia.