Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody Łódzkiego w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony pojazdu o nr rejestracyjnym [...]
Sentencja

Dnia 4 listopada 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Dańczak Sędziowie: Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 listopada 2022 roku sprawy ze skargi A. z siedzibą w S. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 24 czerwca 2022 roku nr ZK-II.654.2.2022 w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony pojazdu o nr rejestracyjnym [...] oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6249 Inne o symbolu podstawowym 624
Inne orzeczenia z hasłem:
Powszechny obowiązek obrony
Przejęcie mienia
Siły zbrojne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/7

Wojewoda Łódzki decyzją z dnia 24 czerwca 2022 r., po rozpatrzeniu odwołania A z siedzibą w S. - dalej: strona skarżąca lub skarżąca, utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia 30 marca 2022 r. w sprawie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony, tj. cysterny na wodę na samochodzie MAN [...] na rzecz [...] Brygady Wsparcia Dowodzenia w S., przez okres - do ustania potrzeby ich używania.

U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne.

Wnioskiem z dnia 8 lutego 2022 r. Wojskowy Komendant Uzupełnień w S. wystąpił, na mocy art. 208 i 210 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej do Prezydenta Miasta S. o nałożenie na skarżącą obowiązku świadczeń rzeczowych na uzupełnienie etatowych potrzeb, planowanych do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny na rzecz [...] Brygady Wsparcia Dowodzenia w S.. Pismem z dnia 25 lutego 2022 r. Prezydent Miasta S. zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania administracyjnego na wniosek Wojskowego Komendanta Uzupełnień w S. w sprawie świadczeń rzeczowych polegających na przeznaczeniu środków transportowych należących do skarżącej na rzecz obrony państwa w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, w tym na cysternę na wodę na samochodzie - 1 szt. - MAN [...] przez okres: do ustania potrzeby ich używania na rzecz [...] Brygady Wsparcia Dowodzenia w S. W powyższym zawiadomieniu strona została poinformowana o prawie wypowiedzenia się co do zgłoszonych żądań w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, którego odbiór potwierdziła dnia 3 marca 2022 r. W dniu 11 marca 2022 r. inspektor Urzędu Miasta S. sporządził notatkę służbową na okoliczność niestawiennictwa strony oraz zaniechania jej kontaktu telefonicznego z urzędem. Odrębnym pismem z dnia 14 marca 2022 r. Prezydent Miasta S. zawiadomił skarżącą o zebraniu materiału dowodowego w powyższej sprawie oraz możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów. Z akt sprawy wynika, iż strona nie stawiła się, a także nie nawiązała kontaktu telefonicznego z organem. Dnia 30 marca 2022 r. Prezydent Miasta S. decyzją wydaną na podstawie art. 208 ust. 1 i art. 210 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczył w ramach świadczeń rzeczowych wykonywanych w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, będącą w posiadaniu skarżącej cysternę na wodę na samochodzie - 1 szt. - MAN [...], do oddania w używanie na rzecz [...] Brygady Wsparcia Dowodzenia w S. przez okres: do ustania potrzeby ich używania.

W ustawowo przewidzianym terminie odwołanie od przedmiotowej decyzji wniosła strona skarżąca, która zakwestionowała m.in. oddanie powyższego środka transportowego w używanie Sił Zbrojnych bez sprecyzowania trybu przekazania, określenia początku oraz podstaw do ustalenia końca terminu realizacji obowiązku. Skarżąca wniosła o wyeliminowanie wymienionych niedomagań, które według niej wymagają pilnej interwencji. Uznała również, iż nie sposób uznać decyzji za wykonalną a wręcz może ona wyrządzić szkodę celom, których realizacji powinna służyć. Po rozpatrzeniu odwołania, zaskarżoną do sądu decyzją Wojewoda Łódzki orzekł jak na wstępie. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy, wskazując na hierarchię źródeł prawa, wyjaśnił stronie, że rozporządzenie musi wynikać z ustawy, zmierzać do jej wykonania i nie może stać w sprzeczności ani z ustawą, ani z Konstytucją, nie może też wykraczać poza zakres delegacji. Następnie odnosząc się do zarzutów skarżącej wyjaśnił, iż podstawę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowią przepisy ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do powyższej ustawy - rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 sierpnia 2004 r. w sprawie świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w czasie pokoju. W zakresie zarzutu dotyczącego oddania środków transportowych, organ podkreślił, iż tryb oraz zakres planowania i nakładania obowiązku świadczeń rzeczowych, przeznaczania do tych świadczeń i zwalniania z nich oraz ich wykonywania, a także inne kwestie związane z nakładaniem obowiązku na podstawie art. 208 ust. 1 wskazanej ustawy, uregulowane zostały we wskazanym przez organ rozporządzeniu Rady Ministrów, wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 215 ust. 1 tejże ustawy. Następnie, przytaczając przepisy prawa, organ wyraził przekonanie, że niezasadnym jest stwierdzenie, iż nie sprecyzowano trybu przekazania i określenia początku oraz podstaw do ustalenia końca terminu realizacji obowiązku, albowiem ustawa oraz rozporządzenie wyjaśniają i odpowiadają na przedstawiony zarzut. W kontekście kolejnego argumentu podnoszonego przez stronę skarżącą, organ wskazał na kluczowe znaczenie art. 208 ust. 1 przytaczanej ustawy. W ocenie organu sformułowany w nim obowiązek dotyczy świadczeń rzeczowych w czasie pokoju. W związku z tym w przekonaniu organu odwoławczego, zgodnie z art. 210 ust. 1 wskazanej ustawy, również w czasie pokoju, wójt (burmistrz lub prezydent miasta) wydaje decyzję administracyjną o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń rzeczowych, w tym planowanych do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, na wniosek organów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 202 ust. 1 wskazanej ustawy. Są to zatem świadczenia rzeczowe przewidziane do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, lecz na podstawie decyzji wydanej w czasie pokoju. Natomiast w myśl art. 219 ust. 1 wskazanej ustawy, obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych nakłada wójt (burmistrz lub prezydent miasta) na podstawie doraźnie zgłoszonych wniosków przez organy i kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 202 ust. 1 wskazanej ustawy, a także dowódców wojskowych. Organ odwoławczy wyjaśnił również, że są to świadczenia wykonywane po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny. Wojsko planuje i występuje do odpowiednich organów z wnioskiem o nałożenie świadczeń rzeczowych na uzupełnienie m. in. etatowych potrzeb wynikających ze struktury czasu "W" jednostek Sił Zbrojnych - są to świadczenia rzeczowe wykorzystywane do zabezpieczenia etatowych potrzeb mobilizacyjnych. Organ odwoławczy przypomniał także, że przedmiotowej sprawie Wojskowy Komendant Uzupełnień w S. wystąpił z wnioskiem o nałożenie na skarżącą spółkę obowiązku świadczeń rzeczowych, na uzupełnienie etatowych potrzeb planowanych do wykonania, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Dalej, powołując się na przepisy art. 208 i 210 wskazanej ustawy, organ odwoławczy zaznaczył, że wzór decyzji i tytuł są zgodne z rozporządzeniem (załącznik 2) i odpowiadają treści powołanego przepisu. Nadto wyjaśnił on stronie skarżącej, że do wykonania świadczenia posiadacz jest obowiązany przystąpić w terminie określonym jako: "w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny" - tj. zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji. Natomiast oddanie w używanie na rzecz [...] Brygady Wsparcia Dowodzenia w S. przez okres "do ustania potrzeby ich używania" następuje na rzecz jednostki Sił Zbrojnej i na wniosek upoważnionego organu wojskowego. Organ odwoławczy, powołując się na przepisy normujące procedurę administracyjną, wskazał że Prezydent Miasta S., w swojej decyzji z dnia 30 marca 2022 r. wypełnił obowiązek wynikający z tych przepisów. Organ nakładając bowiem na skarżącą spółkę obowiązek świadczenia rzeczowego, zobowiązał ją - jak wynika z przepisów prawa - do powyższego świadczenia "w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny", tj. dokładnie sprecyzował kiedy i w jakiej sytuacji strona ma nałożony nań obowiązek wykonać. Odnosząc się do kolejnych zarzutów odwołania, organ odwoławczy podkreślił, iż zaskarżona doń decyzja z dnia 30 marca 2022 r. wydana została w oparciu o art. 208 ust. 1 i art. 210 ust. 1 i 4 wskazanej ustawy. Wyjaśniono przy tym, iż w dziale VII, który nosi tytuł "Świadczenia na rzecz obrony" zawarto rozdział 2, który nosi tytuł "Świadczenia rzeczowe w czasie pokoju". W tych warunkach, w opinii organu odwoławczego, świadczenie nałożone przedmiotową decyzją, jest świadczeniem wykonywanym w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny - i tylko wtedy decyzja staje się wykonalna. Natomiast w czasie pokoju przedmiot świadczenia pozostaje w posiadaniu właściciela a informacja o tym została zawarta w uzasadnieniu decyzji. Niezasadnym jest więc zarzut, iż decyzja nie przywołuje podstawy prawnej. Organ odwoławczy wyjaśnił też, iż możliwość wykonania świadczenia bez odrębnego wezwania wynika również z zapisów ustawy, jest zgodna ze wzorem występującym w rozporządzeniu, a tym samym nie pozostaje ona w sprzeczności z sentencją decyzji. Zdaniem organu odwoławczego w zaskarżonej doń decyzji precyzyjnie wskazano również, iż świadczenie należy wykonać "w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny", a do jego wykonania należy przystąpić do godziny 01.00 pierwszego dnia mobilizacji. Zgodnie z informacją dla świadczeniodawcy, dodaną do decyzji, mobilizacja ogłaszana może być w drodze obwieszczeń, komunikatów radiowych, telewizyjnych lub prasowych. Bez podstaw jest więc w ocenie organu odwoławczego stwierdzenie, iż nieprawdopodobne jest uzyskanie informacji o mobilizacji. Organ odwoławczy podkreślił także, iż decyzja organu I instancji nakładająca obowiązek świadczenia rzeczowego wydana została na wniosek uprawnionego organu, który uznał pojazd strony skarżącej za przydatny z punktu widzenia zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych oraz określił ścisły termin, godzinę oraz lokalizację dostarczenia pojazdu. Wskazano przy tym, iż wpływ do właściwego organu prawidłowo złożonego wniosku o nałożenie obowiązku świadczenia rzeczowego na rzecz Sił Zbrojnych na wypadek zarządzenia mobilizacji lub wybuchu wojny, zobowiązuje organ administracji publicznej do przeprowadzenia postępowania administracyjnego według zasad i reguł określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Analiza akt sprawy wskazuje, iż decyzja z dnia 30 marca 2022 r. wydana została przez Prezydent Miasta S. z zachowaniem elementów składowych decyzji określonych w kpa oraz zgodnie z przepisami zawartymi w rozporządzeniu. Decyzje o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń rzeczowych zapadają w ramach tzw. uznania administracyjnego. Podczas prowadzenia postępowania administracyjnego przez Prezydenta Miasta S. nie wpłynęła żadna informacja pochodząca od strony skarżącej, która wskazywałaby na istnienie przeszkód co do przeznaczenia cysterny na wodę na wskazanym samochodzie MAN [...], na rzecz obrony państwa w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. W toku postępowania administracyjnego strona skarżąca nie zgłaszała jakichkolwiek wątpliwości, co do przydatności pojazdu do wykonania świadczenia rzeczowego na rzecz obrony. Zauważono przy tym, że strona miała możliwość wypowiedzieć się co do zebranych dowodów i materiałów, stawić się oraz przedstawić argumenty i motywy istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, czego jednak nie uczyniła. Negowanie przepisów zawartych w kluczowych dla sprawy aktach prawnych, przez stronę skarżącą nie może determinować decyzji odmownej organu administracji publicznej. Organ odwoławczy dostrzegł nadto, że strona skarżąca jednocześnie nie podważa obowiązku przygotowania do realizacji świadczenia na rzecz obrony Ojczyzny. W ocenie organu II instancji w niniejszej sprawie nie doszło więc do naruszenia przepisów kpa, a obowiązek dotyczący realizacji świadczenia na rzecz obrony Ojczyzny został sformułowany zgodnie z prawem oraz interesem Państwa i jego obywateli. W rozpoznawanej sprawie nie doszło również do naruszenia prawa materialnego, które miałoby wpływ na wynik sprawy. W tych warunkach Wojewoda Łódzki nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6249 Inne o symbolu podstawowym 624
Inne orzeczenia z hasłem:
Powszechny obowiązek obrony
Przejęcie mienia
Siły zbrojne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda