Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Asesor WSA Ewa Alberciak Protokolant Agnieszka Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi B. W., C. J. i J. B. na uchwałę Rady Miejskiej w D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia zasad otrzymywania i wysokości diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowej za udział w pracach Rady Miejskiej w D. oddala skargę.
W dniu [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła skarga radnych Rady Miejskiej w D. B. W., J. B. i Cz. J. na uchwałę Rady Miejskiej w Dz. Nr [...] z dnia [...]. w sprawie ustalenia zasad otrzymywania i wysokości diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowej za udział w pracach Rady Miejskiej w D. oraz na pismo [...] Urzędu Wojewódzkiego w Ł. [...] stanowiące odpowiedź na wniosek siedmiu radnych w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w D.
Skarżący wskazali, iż podstawą wniesienia skargi jest przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Zarzucili naruszenie przepisu art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483), art. 20 ust. 2, art. 24, art. 25 ust. 4 i 8 ustawy o samorządzie gminnym oraz §11 ust. 6 statutu gminy D.
W obszernym uzasadnieniu skargi radni argumentowali, że w konsekwencji naruszenia prawa przy podejmowaniu uchwały Nr [...]. w sprawie zmian w składach osobowych komisji oraz uchwały [...]. w sprawie zmiany w składzie osobowym Komisji Rewizyjnej doszło do odwołania ich udziału w pracach dwóch komisji, co następnie spowodowało, iż jako członkowie tylko jednej komisji otrzymali diety o 50% niższe od pozostałych radnych - członków dwóch komisji. Uchwale [...]. w sprawie ustalenia zasad otrzymywania i wysokości diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowej za udział w pracach Rady Miejskiej w D. skarżący zarzucili naruszenie przepisu art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997r., art. 20 ust. 2, art. 24, art. 25 ust. 4 i 8 ustawy o samorządzie gminnym oraz §11 ust. 6 statutu gminy Dz. Podnieśli, że treść zaskarżonej uchwały ustalająca wysokość diety radnych z uwagi na ilość komisji, w których radny jest członkiem jest sprzeczna z art. 24, art. 25 ust. 4 i ust. 8 ustawy o samorządzie gminnym. W ocenie skarżących treść tych przepisów nie upoważniała Rady Miejskiej w D. do takiego uregulowania wysokości diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowej za udział w pracach Rady, które znalazło odzwierciedlenie w postanowieniach zaskarżonej uchwały. Skarżący uzasadniali, że przepis art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie różnicuje wysokości diety w zależności od ilości komisji, których radny jest członkiem. Również interpretacja ust. 8 art. 25 nie pozwala na przyjęcie, że liczba komisji, których radny jest członkiem decyduje o pełnieniu funkcji. W opinii skarżących naruszeniem praw jest również ustalenie diety oraz zwrotu kosztów podróży służbowej w formie jednego ryczałtu obejmującego powyższe składniki.
Dyskryminujący charakter działań Rady Miejskiej w D. stanowi w ocenie skarżących naruszenie art. 32 Konstytucji RP.
Skarżący opisali również przebieg postępowania w związku z zaskarżeniem przedmiotowej uchwały [...] do Wojewody [...] oraz wątpliwości dotyczące zaprezentowanego przez organ nadzoru w piśmie z dnia [...] stanowiska.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w D. wyjaśniła, iż w dniu [...]. podjęła uchwałę [...], na którą siedmiu radnych Rady wniosło skargę do Sądu, podnosząc, że została ona podjęta z naruszeniem prawa, bowiem różnicuje wysokość diet radnych w zależności od ilości komisji, których radni są członkami. W świetle postanowień zaskarżonej uchwały radni, którzy są członkami jednej komisji otrzymują dietę o 50% niższą niż radni, którzy pracują w dwóch komisjach. Pomimo, iż zaskarżona uchwała była przedmiotem postępowania nadzorczego, po przeprowadzeniu, którego Wojewoda [...] nie stwierdził naruszenia prawa, skarżący podtrzymali swoje stanowisko, czego wyrazem było wniesienie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.