Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Anna Dębowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2016 r. sprawy ze skargi Ł. K. na czynność Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2. stwierdza, że skarżącemu Ł. K. przysługuje uprawnienie do zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu seria i numer [...] w kwocie 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych; 3. zasądza od Prezydenta Miasta [...] na rzecz skarżącego Ł. K. kwotę 614 (sześćset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia 7 kwietnia 2016 r. Ł. K. zwrócił się do Prezydenta Miasta [...] o zwrot nadpłaty w wysokości 425 zł, powstałej z tytułu nienależnie uiszczonej, zawyżonej opłaty za wydanie pierwszej karty pojazdu dla samochodu marki Mitsubishi [...] 1,3 o nr rej. [...].
Powołał się na § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie karty pojazdu oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie o sygn. akt U 6/04. Dodatkowo wskazał, że postanowieniem z dnia 10 grudnia 2007 r. wydanym w sprawie C-134/07 Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, iż art. 110 akapit 1 TFUE zakazuje pobierania opłat takich jak przewidziana w § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r., która to opłata jest nakładana w związku z pierwszą rejestracją używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego lecz nie jest nakładana w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeśli jest on tam już zarejestrowany. Zdaniem skarżącego stan niezgodności z prawem unijnym miał miejsce od chwili wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Zatem kwota opłaty za wydanie karty pojazdu została pobrana nienależnie i sprzecznie z prawem.
Skarżący nie podzielił stanowiska prezentowanego przez niektóre organy administracji co do konieczności rozpatrzenia wniosku o zwrot części opłaty za kartę pojazdu z uwzględnieniem przepisów działu III Ordynacji podatkowej na zasadzie odesłania zawartego w art. 67 w zw. z art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157, poz. 1241 ze zm.) zawarto normę intertemporalną, która w ocenie skarżącego nie odnosi się do stanu faktycznego zaistniałego w sprawie, gdyż dotyczy wyłącznie spraw w toku a nie spraw już zakończonych, dla których ustawodawca nie przewidywał decyzyjnego trybu załatwienia.
Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych uznał ponadto, iż brak jest podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie instytucji przedawnienia uregulowanej w art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej, bowiem sprawy zwrotu opłaty za kartę pojazdu przed dniem 1 stycznia 2010 r. powinny być rozstrzygane na podstawie przepisów dotychczasowych.
W odpowiedzi na wniosek z dnia 19 maja 2016 r. organ wskazał, że zawarte w nim żądanie jest bezzasadne. Podniósł, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. U 6/04 przepis § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu utracił moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 roku. Wyrok TK wskazany powyżej nie wprowadzał rozwiązań retroaktywnych, przeciwnie Trybunał uznał przepis stanowiący podstawę do pobierania opłaty za niekonstytucyjny, przy czym orzekł (na podstawie art. 190 § 3 Konstytucji RP), iż utraci on moc obowiązywania z dniem 1 maja 2006 roku. W związku z tym w/w paragraf pomimo stwierdzenia jego niekonstytucyjności, nadal był częścią obowiązującego prawa. Mając to na uwadze Miasto [...] nie miało możliwości nie pobrania opłaty w wysokości określonej w rozporządzeniu, ponieważ jako organ administracji publicznej ma obowiązek działania na podstawie obowiązujących przepisów prawa (art. 6 KPA i art. 7 Konstytucji).