Dnia 6 września 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Protokolant referent-stażysta Ewa Cieślik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2016 roku sprawy ze skargi R. K. na akt Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu 1. uchyla zaskarżony akt; 2. uznaje obowiązek Starosty [...] dokonania na rzecz R. K. zwrotu kwoty 425 (słownie: czterysta dwadzieścia pięć) złotych za wydanie karty pojazdu marki Renault Megane o numerze rejestracyjnym [...]; 3. zasądza od Starosty [...] na rzecz skarżącego R. K. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 1 kwietnia 2016 r. R. K. wystąpił do Starosty Powiatu [...] z wnioskiem o zwrot nadpłaty w kwocie 425,00 zł, uiszczonej z tytułu opłaty za wydanie karty pojazdu marki Renault Megane, zarejestrowanego w dniu 21 marca 2006 r. pod numerem rejestracyjnym [...]. Wskazując na zasadność wniosku powołał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04.
Pismem z dnia 12 kwietnia 2016 r. Starosta Powiatu [...] poinformował wnioskodawcę, że opłata za wydanie karty pojazdu została pobrana na podstawie przepisów prawa obowiązujących w dacie złożenia wniosku o zarejestrowanie pojazdu. tj. § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137 poz. 1310). Odnosząc się do powołanego przez stronę wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., organ administracji stwierdził, iż uwzględnienie przedmiotowego wniosku byłoby sprzeczne ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w powołanym orzeczeniu, a przede wszystkim z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP poprzez naruszenie zasady powszechności i ostateczności orzeczeń Trybunału, jak również z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Niezależnie od powyższego organ administracji wskazał, iż z dniem 31 grudnia 2015 r. roszczenia o zwrot nadpłaty za wydanie karty pojazdu uległy przedawnieniu, co jest konsekwencją wprowadzonej w 2009 r. nowelizacji ustawy o finansach publicznych. Ponadto zdaniem organu roszczenie o zwrot nadpłaty o wydanie karty pojazdu, do którego stosuje się przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu przedawnia się na zasadach ogólnych, określonych w art. 118 Kodeksu cywilnego, tj. w terminie 10 lat. W przypadku wnioskodawcy dochodzone roszczenie uległo przedawnieniu w dniu 21 marca 2016 r. Z powyższych względów wniosek skarżącego został rozpatrzony negatywnie.
W odpowiedzi na powyższe pismo, R.K. działając na podstawie art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. wezwał Starostę Powiatu [...] do usunięcia naruszenia prawa polegającego na uznaniu, że brak jest możliwości zwrotu kwoty 425 zł., stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu.
Następnie, w dniu 8 czerwca 2016 r., R. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której zarzucił Staroście [...] naruszenie:
- art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1, § 4 K.p.a.;
- § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu poprzez jego zastosowanie w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP;