Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego
Sentencja

Dnia 21 października 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak, Asesor WSA Paweł Dańczak, , Protokolant Specjalista Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2021 roku sprawy ze skargi M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. S. prowadzącemu Kancelarię Radców Prawnych "A" w Ł. przy ulicy A16 lok. 6 kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych, zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu M. O. z urzędu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/11

Decyzją z [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), art. 1 ust. 1 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 570), art. 1, art. 7 ust. 6 ustawy z 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2133), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] o odmowie przyznania M.O. dodatku mieszkaniowego od 01.09.2020 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ II instancji wskazał następujące okoliczności faktyczne i rozważania prawne:

M.O. pismem z 4 sierpnia 2020 r. wniósł o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Do wniosku dołączył:

- informację o wysokości opłat ponoszonych za lokal - karta lokalu,

- zaświadczenie z Zakładu Karnego Nr 1 w Ł.,

- umowę użyczenia pomieszczenia tymczasowego.

Prezydent Miasta Ł. pismem z 27 sierpnia 2020 r. wezwał stronę do usunięcia braków wniosku przez złożenie podpisanej deklaracji o wysokości dochodów oraz zaświadczenia o wysokości wypłaconego wynagrodzenia w okresie do dnia 1 maja 2020 r. do dnia 31 lipca 2020 r.

M.O. pismem z 5 listopada 2020 r. uzupełnił braki wniosku przesyłając organowi I instancji deklarację o wysokości dochodów członków gospodarstwa domowego wraz z zaświadczeniami o wysokości uzyskiwanych dochodów.

Decyzją Prezydenta Miasta Ł. z [...], odmówiono M.O., zamieszkałemu w Ł., przy ulicy A Nr 85 m. 18, przyznania dodatku mieszkaniowego od dnia 1 września 2020 roku. Organ wskazał, iż zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst. jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2133), dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 2 % kwoty najniższej emerytury w dniu wydania decyzji. Najniższa emerytura na dzień wydania decyzji wynosi 1200 zł, a 2 % to 24 zł. Dodatek mieszkaniowy obliczony na podstawie dokumentów złożonych przez M.O. wynosi natomiast 19,80 zł.

Od powyższej decyzji M.O. wniósł odwołanie, podnosząc, że decyzja organu I instancji została wydana przy niewłaściwej ocenie materiału dowodowego, gdyż stworzono mu sytuację, w której nie jest on w stanie uiszczać opłaty czynszowej w żadnej części, a tym samym powoduje to kumulowanie powstałego już zadłużenia, co w przyszłości spowoduje wypowiedzenie umowy najmu i eksmisję. Skarżący podniósł, że nie może dochodzić do sytuacji, w której pozostaje bez "opieki" państwa i ze względu na swoją sytuację osobistą i finansową zostaje wpychany w zadłużenie mieszkaniowe, a w dalszej kolejności dojdzie do eksmisji. Strona wskazała, że jest to patologiczne zachowanie organu orzekającego, który z uwagi na brak nowelizacji przepisów od 19 lat, pomimo zmiany standardów obywatelskich, zmiany przez ten okres czasu wysokości dochodów, opiera się wyłącznie na "suchym" prawie. Ponadto okoliczność, że nie przebywa w lokalu, nie daje podstaw do odmowy przyznania ryczałtu na zakup opału, bowiem jest okres grzewczy i lokal trzeba ogrzewać, a osoba która czasowo sprawuje opiekę nad lokalem i go dogląda w trakcie jego nieobecności, nie ma obowiązku zakupu opału na własny koszt. Obowiązek taki ciąży na najemcy, a ten nie ma z czego dokonać zakupu opału. Zatem ryczałt powinien zostać uwzględniony przy wydawaniu zaskarżonej decyzji. M.O. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i uwzględnienie wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Dodatki mieszkaniowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze