Za przyjęciem poglądu, że we wniosku o umorzenie postępowania zobowiązany może powoływać okoliczności, które były już rozpoznawane w ramach zgłoszonych zarzutów przemawia nadto jeszcze jedna okoliczność. Chodzi o to, że w przypadku zarzutów, o których mowa w art.33 § 1 pkt.1-5 i 7 u.p.e.a. organ egzekucyjny jest związany stanowiskiem wierzyciela. Dodać należy, że rozstrzygnięcie wydane przez wierzyciela nie podlega odrębnemu zaskarżeniu do sądu administracyjnego (art.3 § 1 pkt.3 p.p.s.a.). Organ egzekucyjny po otrzymaniu stanowiska wierzycielka, w zakresie zarzutów wymienionych w art.33 § 1 pkt.1-5 i 7 u.p.e.a., musi orzec tak jak uczynił to wierzyciel gdyż jest związany tym stanowiskiem choć może się z nim nie zgadzać. Innymi słowy organ egzekucyjny musi zaakceptować stanowisko wierzyciela choć może mieć w tym zakresie odmienny pogląd. Takie związanie stanowiskiem wierzyciela nie występuje w przypadku złożenia wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Organ egzekucyjny w takim wypadku sam ocenia czy istnieją podstawy do umorzenia postępowania określone w art. 59 § 1 u.p.e.a. bez zasięgania stanowiska wierzyciela. Okoliczność ta również przemawia za przyjęciem poglądu, że organ egzekucyjny winien rozpoznać merytorycznie wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego pod kątem spełnienia przesłanek określonych w art.59 § 1 u.p.e.a. nawet wówczas gdy okoliczności te były już wcześniej rozpoznawane w ramach zgłoszonych zarzutów.
Reasumując tę część rozważań sąd uznał, że dopuszczalne jest powoływanie się we wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego na okoliczności, które były już rozpoznawane w ramach wcześniej zgłoszonych zarzutów. Organ egzekucyjny winien samodzielnie ocenić merytorycznie podstawy umorzenia podniesione we wniosku zobowiązanego. W ustawie z 17 czerwca 1966r. nie ma bowiem żadnych ograniczeń w składaniu wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego a w szczególności nie ma ograniczeń, że we wniosku nie można powoływać okoliczności, które były już rozpoznawane w ramach zgłoszonych zarzutów. Nadto w postępowaniu w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny nie jest związany stanowiskiem wierzyciela i może sam dokonać oceny czy spełnione są podstawy umorzenia określone w art.59 § 1 u.p.e.a.
W rozpoznawanej sprawie organy administracji obu instancji nie dokonały oceny merytorycznej podstaw umorzenia postępowania wskazanych we wniosku skarżącego (z wyjątkiem przedawnienie zobowiązania). Nie oceniono zatem, okoliczności wskazanych we wniosku o umorzenie jak nieistnienie obowiązku, nieudowodnienie istnienia zobowiązania, brak doręczenia upomnienia, brak dowodu rejestracji odbiornika rtv i nadania indywidualnego numeru identyfikacyjnego, posługiwanie się przez wierzyciela faksymiliami i inne. W zaskarżonym postanowieniu oraz w postanowieniu organu I instancji brak jest rozważań w tym zakresie. Uniemożliwia to kontrolę legalności zaskarżonego aktu. Nie można bowiem ocenić legalności zaskarżonego aktu w sytuacji gdy organy obu instancji nie odniosły się do okoliczności wskazanych we wniosku strony o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Jedyną okolicznością podniesioną przez organy było to, że podstawy umorzenia wskazane przez skarżącego były już rozpatrywane w postępowaniu w sprawie zarzutów i nie zostały one uwzględnione. Okoliczność ta nie zwalniała organów od oceny merytorycznej wniosku strony o umorzenie o czym była mowa we wcześniejszych rozważaniach. W niniejszej sprawie organy jednak takiej oceny nie dokonały.