Dnia 29 września 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak, Sędzia NSA Janusz Nowacki, , Protokolant Referent-stażysta Blanka Kuźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2016 roku sprawy ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej w Ł. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. zwanej dalej O.p.) utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 2015 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w Ł. z dnia [...] maja 2015 r.
W uzasadnieniu organ administracji przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy wskazał, że decyzją z dnia [...] maja 2015 r. Naczelnik Urzędu Celnego [...] w Ł. wymierzył W. P. karę pieniężną w wysokości 12 000,00 zł z tytułu urządzania gier poza kasynem gry na automacie "ZRĘCZNY MAGIC" bez numeru fabrycznego. Decyzję doręczono stronie w dniu 5 czerwca 2015 r. Pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. W. P. wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w Ł. z dnia [...] maja 2015 r. z powodu rażącego naruszenia prawa, ewentualnie jako wydanej bez podstawy prawnej.
Dyrektor Izby Celnej w Ł. decyzją z dnia [...] września 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji.
W odwołaniu od decyzji z dnia [...] września 2015 r. skarżąca wniosła o jej uchylenie w całości oraz stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w Ł. z dnia [...] maja 2015 r. z powodu rażącego naruszenia prawa.
Zaskarżonej decyzji skarżąca zarzuciła rażące naruszenie prawa, tj.:
1. naruszenie art. 208 O.p. w zw. z art. 133 § 1 O.p. poprzez wydanie decyzji w stosunku do osoby, która nie mogła być stroną w sprawie;
2. naruszenie art. 122, art. 180 i art. 187 O.p. oraz art. 129 i art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), zwanej dalej u.g.h., poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, w szczególności nieprzeprowadzenia dowodów mogących świadczyć o tym, czy zatrzymane urządzenie rzeczywiście stanowi automat do gier, tj. nieprzeprowadzenie badania przez upoważnioną przez Ministra Finansów jednostkę badającą;
3. naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91, art. 14 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 u.g.h. w zw. z art. 1 pkt 11 w zw. z art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34/WE w zw. z § 4, § 5, § 8 i § 10 w zw. z § 2 pkt 1a, 2, 3 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz.U. Nr 239, poz. 2039 ze zm.) poprzez zastosowanie art. 14 ust. 1 i art. 6 ust. 1 u.g.h. mimo, że przepisy te stanowią przepisy techniczne i jako nienotyfikowane przez Komisję Europejską nie mają zastosowania.
Dyrektor Izby Celnej w Ł. stwierdzając brak podstaw do zmiany stanowiska zajętego w decyzji z dnia [...] września 2015 r. wskazał, że stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej to forma nadzwyczajnej weryfikacji decyzji w ramach postępowania podatkowego. Jest wyjątkiem od zasady stabilności prawomocnych orzeczeń. Jego celem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji dotkniętych tak poważnymi wadami prawnymi, że ich dalsze pozostawanie w tym obrocie byłoby sprzeczne z większością zasad ogólnych postępowania podatkowego. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest postępowaniem nadzwyczajnym, którego celem nie jest ponowne rozpoznanie zakończonej sprawy co do jej istoty, tylko sprawdzenie, czy decyzja ostateczna nie została dotknięta jedną z najpoważniejszych wad wymienionych w art. 247 § 1 O.p. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu przez proste ich zestawienie ze sobą. Nie chodzi bowiem o błędy w wykładni prawa bądź też zmiany w interpretacji przepisów prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny. Jeżeli przy wykładni określonej regulacji prawnej mają miejsce kontrowersje, spory czy też wątpliwości interpretacyjne, to nie można w takim przypadku mówić o rażącym naruszeniu prawa. Zaistniała w sprawie rozbieżność w interpretacji przepisów prawa materialnego pomiędzy organem podatkowym a stroną, nie stanowi naruszenia prawa kwalifikowanego jako rażące w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p., bowiem rażące naruszenie prawa to takie, które da się ustalić tylko na podstawie prostego zestawienia treści konkretnej normy prawnej z treścią orzeczenia zapadłego w sprawie. W ocenie organu administracji w decyzji z dnia [...] września 2015 r. prawidłowo oceniono, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie służy kontynuacji postępowania zwykłego, ale prowadzone jest jedynie w celu zbadania orzeczenia pod kątem wystąpienia przesłanek określonych w art. 247 § 1 O.p. O naruszeniu prawa możemy mówić wtedy, gdy istnieje sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem zawartym w decyzji. Nie każde jednak naruszenie prawa stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji. W przypadku wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa, strona powinna wykazać, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa, a charakter tego naruszenia powoduje, iż decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Naruszenie prawa tylko wtedy powoduje nieważność decyzji, gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w przepisie prawnym, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa lub ich odmówiono, albo wbrew tym przesłankom obarczono stronę obowiązkiem albo uchylono obowiązki.