Dnia 30 września 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, , Protokolant Specjalista Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2020 roku sprawy ze skargi P. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Służbie Więziennej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. z dnia [...] nr [...]; 2) zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Ł. na rzecz P. M. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Okręgowej Służby Więziennej w Ł., na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. (t.j. Dz. U. z 2018 roku poz. 2096) w związku z art. 96 ust. 2 pkt 8 i art. 218 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t.j. Dz. U. z 2019 roku poz.1427 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania P. M. od decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z dniem 31 stycznia 2019 r. ze służby w Służbie Więziennej, utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny.
Decyzją z dnia [...] r. organ I instancji zwolnił kpt. P. M., starszego inspektora działu kwatermistrzowskiego Aresztu Śledczego w Ł., z dniem 31 stycznia 2019 r. ze służby w Służbie Więziennej w związku z dwukrotnym nieusprawiedliwionym niestawieniem się na badanie wyznaczone przez komisję lekarską.
W dniu 23 marca 2017 r. na skutek długotrwałej nieobecności w służbie z powodu choroby, trwającej od 13 lipca 2016 r. skarżący został skierowany do Ł. Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w Ł. w celu oceny stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Służbie Więziennej. Wobec faktu, że nieobecność w służbie w okresie od 25 lipca 2016 r. do 30 czerwca 2017 r. została uznana za pozostającą w związku z wypadkiem w drodze do służby w dniu 14 grudnia 2017r. skarżący został również skierowany do Ł. Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w Ł. celem ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby. W skierowaniu zawarta była również informacja o wcześniejszym kierowaniu na badania w celu ustalenia dalszej przydatności do służby.
W dniu 14 września 2018 r. do Aresztu Śledczego w Ł. wpłynęła decyzja nr [...]z dnia [...] r. Ł. Rejonowej Komisji Lekarskiej w Ł. o umorzeniu w całości postępowania mającego na celu ocenę stanu zdrowia skarżącego oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby. W uzasadnieniu decyzji Ł. Rejonowa Komisja Lekarska wskazała, że skarżący nie stawił się na wyznaczone w dniu 19 czerwca oraz 18 lipca 2018 r. terminy odebrania kart skierowania na badania lekarskie, niezbędne dla przeprowadzenia postępowania orzeczniczego, ustalającego dalszą przydatność do służby. Pismem z dnia 29 października 2018 r. Przewodniczący Ł. Rejonowej Komisji Lekarskiej poinformował, że w dniu 6 lipca 2017 r. wydał skarżącemu kartę obiegową dotyczącą ustalenia stanu zdrowia oraz zdolności fizycznej i psychicznej do służby, a z uwagi na fakt kilkumiesięcznego niezgłoszenie się na badanie komisyjne wyznaczono terminy badania na 19 czerwca i 18 lipca 2018 r. Wezwania na te badania zostały przez operatora pocztowego zwrócone wobec ich nie podjęcia przez adresata.
Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. działając na podstawie art. 96 ust 2 pkt 8 ustawy o Służbie Więziennej, który stanowi, że funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na badania zlecone przez komisję lekarską, w tym również na badania specjalistyczne, psychologiczne i dodatkowe, zwolnił z dniem 31 stycznia 2019 r. skarżącego ze służby w Służbie Więziennej. Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. wskazał, że zgodnie z art. 38 ustawy o Służbie Więziennej służbę w Służbie Więziennej mogą pełnić osoby posiadające zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby, a zdolność tą ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. Na podstawie art. 111 ust. 1 i 2 ustawy, funkcjonariusz może być z urzędu skierowany do komisji lekarskiej celem określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, a obowiązkiem funkcjonariusza jest poddanie się zleconym przez komisję badaniom. Przez dwukrotne niestawienie się na wyznaczone terminy badań, w dniu 19 czerwca i 18 lipca 2018 r., skarżący uniemożliwił weryfikację jego zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia służby.