Dnia 3 marca 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Asesor WSA Małgorzata Łuczyńska, Protokolant asystent sędziego Paweł Pijewski, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2005 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego o d d a l a s k a r g ę.
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. działając na podstawie art. 7 ust. 11 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych ( Dz. U. nr 71 poz. 724 ), art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 1996 r. nr 13 poz. 74 z późn. zm. ) oraz art. 104 i 108 § 1 k.p.a. wstrzymał M. C. wypłatę dodatku mieszkaniowego przyznanego decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...].
W uzasadnieniu organ I instancji podał, iż na podstawie informacji uzyskanych od administratora budynku ustalił, że skarżąca nie pokrywa przypadających na nią wydatków mieszkaniowych, mimo przyznanego dodatku mieszkaniowego.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca podniosła, że zaległości czynszowe miała już przed przyznaniem dodatku mieszkaniowego. Po uzyskaniu dodatku zwróciła się do administracji budynku - Spółdzielni Mieszkaniowej A - o umorzenie zaległości, lecz otrzymała odpowiedź odmowną. Wskazała, że od 4 lat jest osobą bezrobotną i w tym czasie była zmuszona zamienić większe, zadłużone mieszkanie, na mniejsze, w którym obecnie przebywa. Oświadczyła, że utrzymuje się wyłącznie z zasiłku okresowego w wysokości 61,18 zł..
Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. podzielając w całości argumentację organu I instancji.
W uzasadnieniu SKO w Ł. wskazało ponadto, że organy administracji są zobowiązane stosować art. 7 ust. 11 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, gdyż przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący i nie pozwala na działanie w granicach uznania administracyjnego. Zgodnie z tym przepisem, wypłata dodatku mieszkaniowego uzależniona jest od nieposiadania zaległości czynszowych w okresie obowiązywania wydanej decyzji i organ I instancji słusznie wstrzymał wypłatę dodatku mieszkaniowego, gdyż odwołująca nie opłacała w terminie czynszu.
W dniu 3 listopada 2004 r. M. C. wniosła skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., podnosząc, że nie ma środków na spłatę zaległości czynszowych.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując w całości argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Na rozprawie w dniu 3 marca 2005 r. skarżąca poparła skargę i wniosła by Sąd wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem, czy ustawa o pomocy społecznej wyklucza możliwość korzystania z dodatków mieszkaniowych. Wyjaśniła, ze ma tak niski zasiłek, że nie jest w stanie opłacić różnicy między wypłacanym dodatkiem a należnym czynszem.
Pełnomocnik Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta, po myśli § 2 tegoż artykułu, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.