Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec (spr.) Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Bożenna Blitek Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 16 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako "DIAS") decyzją z dnia 16 lipca 2019 r. znak: [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego (dalej jako "Naczelnik UCS") z dnia [...] 2019 r. nr: [...], którą nałożono na J. D. karę pieniężną w wysokości 10.000 zł za wykonywanie przewozu drogowego odpadów przez transportującego odpady bez oznakowania środków transportu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Powyższa decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniu 11 marca 2019 r., przy drodze krajowej nr [...] w miejscowości C, funkcjonariusze UCS, we współpracy z WRDKPP, zatrzymali do kontroli pojazd: ciągnik samochodowy marki Scania, o nr rejestracyjnym [...] z naczepą ciężarową m-ki Kogel, o nr rejestracyjnym [...], prowadzony przez J. D. Według okazanych do kontroli dokumentów przewozowych, oświadczenia kierującego oraz rewizji ww. zespołem pojazdów przewożono sprasowane klocki makulatury w ilości 32 szt. Z kontroli sporządzono dokumentację fotograficzną, notatkę służbową i Protokół kontroli nr [...], który został podpisany (bez wniesienia zastrzeżeń) przez kierowcę.
Zawiadomieniem nr [...] z dnia 4 kwietnia 2019 r. Naczelnik UCS poinformował podmiot wykonujący przewóz drogowy - J. D. - Usługi Transportowe J. D., o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego.
Decyzją z dnia [...] 2019 r. nr [...] Naczelnik UCS nałożył na przedsiębiorcę karę pieniężną w wysokości 10.000 zł za wykonywanie przewozu drogowego odpadów bez oznakowania środka transportu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, co narusza warunki wykonywania przewozu, o których mowa w art. 92a ustawy o transporcie drogowym (I.p. 4.4.8.) oraz § 9 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 7 października 2016 r. ws. szczegółowych wymagań dla transportu odpadów.
W odwołaniu J. D. zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie m. in.: art. 7, art. 7a, art. 7b, art. 77, art. 107 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie; art. 92a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Ponadto wniesiono o uchylenie w całości decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu podniesiono, iż przewóz w dniu kontroli drogowej realizowany był przez syna przedsiębiorcy, który ma 23 lata. Zarzucono, że organ I instancji nie poczynił żadnych ustaleń co do tego czy makulatura, która była przedmiotem tego przewozu była odpadem oraz że ustawa o odpadach nie definiuje pojęcia "makulatura". Odwołujący zarzucił również organowi I instancji, iż ten nie zastosował się do normy określonej w art. 7a k.p.a. (zasada rozstrzygania wątpliwości na korzyść strony). W ocenie strony skoro brak jest pewności co do tego czy makulatura jest odpadem (art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach), to organ nie zadośćuczynił zasadzie proporcjonalności wynikającej z art. 7b k.p.a. wymierzając karę najbardziej dotkliwą dla małego przedsiębiorcy - w sytuacji, w której organ mógł i powinien ewentualnie zastosować mniej dotkliwe sankcje albo w ogóle odstąpić od wymierzania kary.