Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie: WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko (spr.) ASR WSA Marta Kisielowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 września 2021 r. sprawy ze skargi C. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 28 maja 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: SKO lub Kolegium) decyzją z dnia 28 maja 2021 r. nr [...] działając na podstawie art. 2 pkt 10 i art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256) po rozpatrzeniu odwołania skarżącej C. W., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego na dziecko W. W., ur. [....] 2003 r.
Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
W dniu 4 marca 2021 r. skarżąca wniosła o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na wnuka W. W. na okres 2019/2021.
Organ I instancji odmawiając przyznania wnioskowanego świadczenia stwierdził, że skarżąca sprawuje jedynie pieczę nad małoletnim wnukiem W. W. W postanowieniu Sądu Rejonowego z dnia 14 kwietnia 2010. sygn. akt [...], Sąd postanowił w pkt II ograniczyć władzę rodzicielską M. W. i K. W. nad małoletnim W. W. poprzez powierzenia pieczy nad małoletnim oraz prawa do decydowania w sprawach bieżących dotyczących szkoły i zdrowia małoletniego, a nadto dochodzenia świadczeń alimentacyjnych na jego rzecz jego babci C. W. Nadto w pkt I wskazano, że brak jest podstaw do pozbawienia władzy rodzicielskiej rodziców małoletniego. W tej sytuacji organ stwierdził, że skarżąca nie została ustanowiona opiekunem prawnych małoletniego W. W.
Od powyższej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosła skarżąca. W odwołaniu podała, że zgodnie z postanowieniem Sądu z 14 kwietnia 2010r. sprawuje ciągłą i nieprzerwaną opiekę nad wnukiem W., traktując go jak własne dziecko i wniosła w związku z tym o przyznanie świadczenia wychowawczego, ponieważ obecna odmowa przyznania tego świadczenia, jest decyzją, która uderza nie w nią, jako opiekunki W., lecz bezpośrednio w niego, jako dziecko, które zasługuje na szacunek.
Opisaną we wstępie decyzją SKO utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W swoich rozważaniach Kolegium podzieliło stanowisko organu I instancji, wskazując, że w niniejszej sprawie skarżąca nie jest opiekunem faktycznym dziecka, tj. W., w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, jak też opiekunem prawnym. Albowiem w myśl art. 2 pkt 10 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o opiekunie faktycznym dziecka oznacza to osobę faktycznie opiekującą się dzieckiem, jeżeli wystąpiła z wnioskiem do sądu opiekuńczego o przysposobienie dziecka. Jak wynika z materiałów sprawy, Sąd Rejonowy, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w dniu 14 kwietnia 2010r., sygn. akt [...], działając z urzędu (a nie na wniosek osoby o przysposobienie dziecka), wydał postanowienie, w którym stwierdził, że brak jest podstaw do pozbawienia władzy rodzicielskiej K. W. i M. W. nad małoletnim ich synem W. i jednocześnie ograniczył władzę rodzicielską tym rodzicom nad synem poprzez powierzenie pieczy nad małoletnim W., jego babci ojczystej C. W. Wśród osób uprawnionych do ubiegania się o świadczenia wychowawcze ustawa z 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci nie uwzględniła osoby faktycznie opiekującej się dzieckiem. Ograniczyła krąg opiekunów faktycznych do osób, które wystąpiły z wnioskiem do sądu rodzinnego o przysposobienie dziecka. W konsekwencji organ odwoławczy stwierdził, że skarżącej nie przysługuje prawo do świadczenia wychowawczego na wnuka: W. W.