Sprawa ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wieliczce, na § 1 ust.2 lit. b i ust. 3 uchwały Rady Miejskiej w Wieliczce, w przedmiocie zasad udziału mieszkańców Gminy Wieliczka w finansowaniu inwestycji realizowanych w ramach Zespołów Inicjatyw Społecznych stwierdza nieważność § 1 ust.2 lit. b i ust. 3 zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Sygn. akt III SA/Kr 855/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 października 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek, Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.), WSA Maria Zawadzka, , Protokolant Urszula Bukowiec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2012 r., sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Wieliczce, na § 1 ust.2 lit. b i ust. 3 uchwały Rady Miejskiej w Wieliczce, z dnia 21 marca 1995r. nr X/102/95, w przedmiocie zasad udziału mieszkańców Gminy Wieliczka w finansowaniu inwestycji realizowanych w ramach Zespołów Inicjatyw Społecznych stwierdza nieważność § 1 ust.2 lit. b i ust. 3 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/7

wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 października 2012r.

W dniu 21 marca 1995r. Rada Miejska w Wieliczce podjęła uchwałę Nr X/102/95 w sprawie zasad udziału mieszkańców Gminy Wieliczka w finansowaniu inwestycji realizowanych w ramach Zespołów Inicjatyw Społecznych. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.).

Pismem z dnia 10 maja 2012r. Prokurator Rejonowy w Wieliczce wniósł skargę na powyższą uchwałę Rady Miejskiej w Wieliczce domagając się stwierdzenia jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.), poprzez uznanie, że przepisy te stanowią podstawę prawną nałożenia w drodze uchwały rady miejskiej, obowiązku ponoszenia opłat za budowę wodociągów zbiorowych - sieci rozdzielczej oraz kanalizacji sanitarnej i ogólnospławnej.

Uzasadniając swoją skargę Prokurator Rejonowy w Wieliczce wyjaśnił, iż zaskarżona uchwała w § 1 ust. 2 pkt b oraz ust. 3 nakłada na mieszkańców Gminy Wieliczka obowiązek wnoszenia na konto Urzędu Rady Miejskiej w Wieliczce opłaty za realizację budowy wodociągów zbiorczych - sieci rozdzielczej oraz sieci kanalizacji sanitarnej i ogólnospławnej. Ustala ona zasady "dobrowolnego" udziału mieszkańców Gminy Wieliczka w finansowaniu inwestycji realizowanych w ramach Zespołu Inicjatyw Społecznych, w ten sposób, że przy budowie wodociągów zbiorowych, sieć rozdzielczą o średnicy do Ø 160 włącznie udział mieszkańców wynosi 30%, przy czym nie więcej niż 1000 zł (na 1 uczestnika Zespołu Inicjatyw Społecznych) w 1995r. Z kolei przy budowie kanalizacji sanitarnej udział mieszkańców wynosi 30%, przy czym nie więcej niż 1000 zł (na 1 uczestnika Zespołu Inicjatyw Społecznych) w 1995r., a przy budowie kanalizacji ogólnospławnej udział mieszkańców wynosi 20%, przy czym nie więcej niż 1000 zł (na 1 uczestnika Zespołu Inicjatyw Społecznych) w 1995r.

Skarżący podniósł, iż powołane przepisy nie mogą stanowić podstawy do nałożenia w drodze uchwały Rady Miejskiej obowiązku do ponoszenia opłat za realizację inwestycji polegającej na budowie wodociągów zbiorowych - sieci rozdzielczej oraz kanalizacji sanitarnej i ogólnospławnej. Zdaniem skarżącego, w aktualnym stanie prawnym jedyną legalną drogą uzyskania środków do budżetu gminy związanych z uczestnictwem właścicieli nieruchomości w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej, m.in. urządzeń wodociągowych i kanalizacji budowlanych z udziałem Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, zwiększających wartość nieruchomości, są przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004r. nr 261, poz. 2603), w szczególności regulujące kwestie opłat adiacenckich. Poza tą ustawą w polskim systemie prawnym żaden przepis nie daje gminie uprawnień do ogólnego wprowadzania opłat w drodze regulacji prawnych powszechnie obowiązujących. W związku z powyższym skarżący uważa, iż w podstawie zaskarżonej uchwały nie może być powołany art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. nr 16 poz. 95 z późn. zm.), zgodnie z którym do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Przepis ten przewiduje domniemanie właściwości na rzecz rady gminy. Domniemanie to wskazuje z kolei wyłącznie na pozycję rady gminy jako organu gminy, nie zawiera zaś normy o charakterze delegacyjnym. Skarżący powołał się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2001r., sygn. akt III SA 2622/00, zgodnie z którym przepis art. 94 Konstytucji wyklucza możliwości wydania aktu normatywnego o powszechnie obowiązującym charakterze na podstawie ogólnego przepisu kompetencyjnego, jakim jest art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Z istoty upoważnienia wynika, że musi być ono wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikać z przepisów ustawowych. Winno przy tym określać materię, która ma być przedmiotem regulacji w drodze aktu prawa miejscowego oraz organy kompetentne do jego wydania, a także regulować inne kwestie związane z wydaniem i wejściem w życie przepisów prawa.

Strona 1/7