Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Bożenna Blitek Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2009 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia 5 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/6

wyroku WSA w Krakowie z dnia 24 listopada 2009r.

W dniu 13 kwietnia 2006r. J. B. złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (dofinansowanie kosztów budowy).

Decyzją z dnia [...] 2009r. Nr [...] Dyrektor Zakładu Karnego odmówił przyznania J. B. pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Zakładu Karnego podniósł, że w dniu 13 kwietnia 2006r. wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie domu mieszkalnego jednorodzinnego w miejscowości S. złożyła również będąca funkcjonariuszem Zakładu Karnego żona J. B. - A. B. W dniu 21 kwietnia 2009r. wniosek A. B. został rozpatrzony pozytywnie i przyznano jej pomoc mieszkaniową na uzyskanie lokalu mieszkalnego (budowę domu jednorodzinnego) położonego w S., a więc w miejscowości pobliskiej miejscu pełnienia służby. Organ I instancji stwierdził, że zgodnie z § 5 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 2003r. w sprawie pomocy finansowej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, rozpatrzenie wniosków o przyznanie pomocy finansowej następuje w kolejności ich składania, a więc wniosek J. B. został rozparzony jako następny, po wniosku A. B.

W dalszej części swojej decyzji Dyrektor Zakładu Karnego wyjaśnił, iż skoro wniosek o pomoc finansową złożony przez małżonkę funkcjonariusza został rozpatrzony pozytywnie, przyznanie funkcjonariuszowi pomocy finansowej w oparciu o te same dokumenty dołączone do wniosku stanowiłoby rozstrzygnięcie dwa razy o tej samej sprawie, a na jeden lokal mieszkalny można przyznać pomoc tylko jednemu ze współmałżonków. Zgodnie bowiem z art. 85 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości pełnienia służby albo w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem członków rodziny określonych w art. 86. Zgodnie z art. 86 ust. 1 przy przydziale lokalu uwzględnia się małżonka funkcjonariusza. Prawo do lokalu określone w w/w art. 85 doznaje jednak ograniczenia w sytuacji określonej w art. 91 tej ustawy, który określa przypadki, kiedy funkcjonariuszowi nie może być przydzielony lokal mieszkaniowy. Przyznanie funkcjonariuszowi tej pomocy w trybie art. 90 ust. 1 cyt. ustawy powoduje po stronie Służby Więziennej wygaśnięcie obowiązku zapewnienia funkcjonariuszowi przysługującego mu mieszkania. Gdy oboje małżonkowie są funkcjonariuszami uprawnionymi do lokalu mieszkalnego, to z zasady ich uprawnienia mogą być realizowane przez przydział jednego lokalu mieszkalnego z uwzględnieniem przysługujących norm powierzchni. Zrealizowanie prawa do lokalu w formie zastępczej, tj. przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego jednemu z małżonków powoduje wygaśniecie tego prawa w stosunku do drugiego z małżonków. Gdyby przyjąć przeciwne rozumowanie, na podstawie art. 85 cyt. wyżej ustawy małżonkom funkcjonariuszom trzeba by było przydzielać dwa lokale mieszkalne.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Zakładu Karnego uznał, że prawo do lokalu wynikające z art. 85 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej zostało zrealizowane wobec małżonki J. B. poprzez przyznanie jej pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego decyzją z dnia [...] 2009r. i dlatego prawo to już nie przysługuje funkcjonariuszowi, a tym samym pomoc finansowa nie może zostać udzielona.

Strona 1/6