Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia zwolnienie ograniczone jest do mienia osobistego, które: a) z wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, pozostawało w posiadaniu oraz, w przypadku towarów nie przeznaczonych do konsumpcji, było używane przez osobę zainteresowaną w jej poprzednim miejscu zamieszkania, przez co najmniej sześć miesięcy przed datą, w której osoba zainteresowana przestała na stałe zamieszkiwać w państwie trzecim, który opuściła; b) jest przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.
Zgodnie z art. 4 Rozporządzenia, zwolnienie może zostać udzielone tylko osobom, których miejsce zamieszkania znajdowało się poza Wspólnotą nieprzerwanie przez okres, co najmniej 12 miesięcy.
W myśl art. 131 Rozporządzenia w przypadku, gdy to rozporządzenie określa, że zwolnienie stosuje się po spełnieniu pewnych warunków, osoba zainteresowana przedstawia właściwym organom celnym dowody, iż takie warunki zostały spełnione.
Organ celny stwierdził, iż skarżący nie udowodnił, że warunek z art. 3 a Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 został spełniony. Z dokumentów załączonych przez skarżącego do zgłoszenia celnego wynika, iż przedmiotowy samochód został zakupiony 21.03.2006r., zarejestrowany tymczasowo 22.03.3006r. na okres do dnia 11.04.2006r., a następnie w tym dniu uzyskał stałe tablice rejestracyjne.
Art. 3 Rozporządzenia Nr 918/83 wymaga, aby przywóz rzeczy do kraju wiązał się z faktem przesiedlenia, tj. zakończenia pobytu w kraju trzecim, opuszczenia kraju trzeciego i przeniesienia swojego zwykłego miejsca zamieszkania do innego państwa. Generalną zasadą jest obowiązek używania pojazdu samochodowego przez osobę przesiedlającą się w miejscu poprzedniego zamieszkania, przez okres sześciu miesięcy poprzedzających zmianę tego miejsca zamieszkania.
Organ I instancji podkreślił, iż skarżący dwukrotnie w swoich pismach wskazał dzień 16.02.2006r. za datę ustalenia miejsca zamieszkania na terenie Wspólnoty. Ustalenie nowego zwykłego miejsca zamieszkania we Wspólnocie jest przesłanką konieczną do zwolnienia z należności przywozowych towarów stanowiących mienie osoby przesiedlającej się. Wobec braku określonego przepisami katalogu dokumentów, na podstawie których ustala się nowe miejsce zamieszkania, ustalając to miejsce strona może przedstawić organowi celnemu np. umowę najmu domu lub mieszkania, umowę o pracę, kartę czasowego pobytu lub inne dokumenty świadczące o wyborze miejsca zamieszkania we Wspólnocie. Zdaniem organu I instancji ustalenie miejsca zamieszkania we Wspólnocie należy wiązać z tym, iż strona przestała na stałe zamieszkiwać w państwie trzecim.
Abstrahując od prawdziwości twierdzenia skarżącego, iż ostatecznie przeniósł się do Wspólnoty (ostatni raz wjechał na teren Wspólnoty) w dniu 24.09.2006r. organ I instancji stwierdził, iż argument ten jest nieistotny dla przedmiotowej sprawy. Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia nr 913/83 przedmiotowy pojazd winien być używany przez osobę zainteresowaną w jej poprzednim miejscu zamieszkania, przez co najmniej sześć miesięcy przed datą, w której osoba zainteresowana przestała na stałe zamieszkiwać w państwie trzecim (w tym wypadku w USA). Zgodnie z wyjaśnieniami skarżącego, należy przyjąć, iż przestał on na stałe zamieszkiwać w USA z dniem 16.02.2006r, a więc z dniem ustalenia miejsca zamieszkania we Wspólnocie. Fakt, iż skarżący po dniu 16.02.2006r. jeszcze kilkakrotnie wyjeżdżał do USA, aby zakończyć tam swoje sprawy nie oznacza, iż zamieszkiwał tam na stałe.