Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i utraty prawa do zasiłku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Michna Sędziowie : WSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] 2021 r. znak [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i utraty prawa do zasiłku oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6331 Zasiłek dla bezrobotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda, decyzją z dnia 4 listopada 2021 r., znak [...], działając w trybie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z zm.), na podstawie art. 33 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1100 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego w sprawie W. S. od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty, przez starszego inspektora powiatowego w Powiatowym Urzędzie Pracy, z 30 sierpnia 2021 r., znak: [...], orzekającej o utracie przez W. S. od 6 listopada 2020 r. statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku dla bezrobotnych - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Powyższa decyzja, która jest przedmiotem skargi, zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

W dniu 14 września 2020 r. W. S. złożył do Powiatowego Urzędu Pracy, za pośrednictwem platformy praca.gov.pl, wniosek o dokonanie rejestracji jako bezrobotny. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń W. S. uzyskał status osoby bezrobotnej od 14 września 2020 roku oraz przyznano W. S. od 14 września 2020 roku prawo do zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 120% kwoty zasiłku podstawowego na okres 365 dni. W dniu 5 lipca 2021 roku W. S. złożył w Powiatowym Urzędzie Pracy kopię Wyroku Zaocznego o sygn. akt [...], z 6 listopada 2020 roku, wydanego przez Sąd Rejonowy, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przywracający go do pracy u pracodawcy I spółka z o.o. z siedzibą w G na warunkach pracy i płacy sprzed rozwiązania stosunku pracy. W pkt. II przedmiotowego wyroku Sąd zobowiązał pracodawcę do dalszego zatrudnienia W. S. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, a w pkt. IV nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Ponadto wraz z kopią wyroku W. S. przedłożył kopię pisma z 11 marca 2021 roku skierowanego do pracodawcy, w którym wezwał pracodawcę do dopuszczenia do pracy oraz wskazania terminu i miejsca rozpoczęcia pracy zgodnie z warunkami umowy o pracę wraz z potwierdzeniem nadania pisma.

Starosta uznał, że zachodzą przesłanki do pozbawienia W. S. statusu bezrobotnego oraz prawa do zasiłku od dnia 6 listopada 2020 roku, co orzekł w decyzji z dnia 30 sierpnia 2021 roku, znak: [...].

Na skutek odwołania W. S. Wojewoda wydał opisaną na wstępie decyzję z dnia 4 listopada 2021 r., którą utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy przytoczył art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 33 ust. 4 pkt 1 - wskazał, że definicja osoby bezrobotnej jest skonstruowana z dwóch części. W pierwszej z nich, wskazuje się na przesłanki pozytywne (warunki, które muszą być spełnione, by można było uzyskać (zachować) status bezrobotnego). Druga część, zawiera zespół przesłanek negatywnych (okoliczności, które uniemożliwiają nabycie (zachowanie) tego statusu). Wszystkie niezbędne wymogi muszą być spełnione łącznie co oznacza, że brak którejkolwiek z przesłanek pozytywnych lub wystąpienie przesłanki negatywnej wyklucza nabycie czy zachowanie statusu osoby bezrobotnej. Z woli ustawodawcy ze statusem bezrobotnego koliduje pozostawanie w zatrudnieniu. Zgodnie z wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego, Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 6 listopada 2020 roku, sygn. akt [...], przywrócono W. S. do pracy u pracodawcy I spółka z o.o. z siedzibą w G na warunkach pracy i płacy sprzed rozwiązania stosunku pracy. W pkt. II przedmiotowego wyroku Sąd zobowiązał pracodawcę do dalszego zatrudnienia W. S. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania, a w pkt. IV nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Nadanie wyrokowi przez Sąd rygoru natychmiastowej wykonalności oznacza, że wyrok, mimo, iż nie jest jeszcze prawomocny, stanowi tytuł egzekucyjny. Na tej podstawie należy uznać, iż pracodawca ma obowiązek spełnić świadczenie objęte rygorem natychmiastowej wykonalności bezpośrednio od momentu ogłoszenia orzeczenia lub podpisania jego sentencji. Jest to zgodnie z art. 4772 § 2 kodeksu postępowania cywilnego. Wyrok Sądu przywracający pracownika do pracy reaktywuje jego stosunek pracy na warunkach, jakie obowiązywały wcześniej. Przy czym orzeczenie o przywróceniu do pracy restytuuje stosunek pracy na przyszłość, tj. doprowadza do powstania stosunku pracy, jaki istniał przed zakwestionowanym rozwiązaniem umowy o pracę, nie unieważniając bezprawnego oświadczenia pracodawcy z mocą wsteczną od momentu, w jakim oświadczenie to zostało złożone. Tym samym "okres pozostawania bez pracy", o którym mowa w art. 51 kodeksu pracy, należy rozumieć jako okres nieświadczenia pracy u pracodawcy, który dokonał wypowiedzenia niezgodnie z prawem. Okres ten nie jest okresem zatrudnienia, ani okresem uznanym za okres zatrudnienia, lecz jedynie okresem podlegającym wliczeniu do okresu zatrudnienia. Dlatego też brak jest przeszkód do pozostawania przez W. S. w ewidencji osób bezrobotnych od dnia rejestracji, tj. 14 września 2020 roku do dnia wydania wyroku.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6331 Zasiłek dla bezrobotnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Bezrobocie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda