Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Uzasadnienie strona 2/5

Organ wskazał, że mimo nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, cudzoziemiec nie zastosował się do decyzji i nie wyjechał dobrowolnie z Polski w wyznaczonym terminie, a złożył odwołanie.

Wojewoda przyjął, iż zostało udowodnione, że podczas pobytu na terytorium RP cudzoziemiec trudnił się wykonywaniem pracy bez wymaganego zezwolenia, a zatem brak podstaw do jej zmiany lub uchylenia na korzyść skarżącego.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję z wnioskiem o jej uchylenie złożył H. T. P. Skargę oparto na zarzucie naruszenia przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, przez przyjęcie, że skarżący wykonywał pracę niezgodnie z przepisami prawa. Skarżący podtrzymał swoje stanowisko, że prowadzi własną działalność gospodarczą uwidocznioną w ewidencji działalności gospodarczej, z tytułu której płaci zryczałtowany podatek, natomiast w dniu zatrzymania w kiosku z odzieżą na [...], nie pracował zarobkowo a pomagał swojej rodzinie. Pomoc miała charakter incydentalny i polegać miała na pilnowaniu pracownicy sklepu i utargu, a miała związek z czasową niezdolnością do tych czynności kuzynki, do której należy sklep.

Skarżący podniósł także, że świadek na którego zeznanie powołał się organ jest skonfliktowany z właścicielem sklepu na [...], już tam nie pracuje, a jej zeznania "nie do końca mogą odpowiadać stanowi faktycznemu".

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie i podtrzymując dokonane ustalenia wskazał, że spełniona została przesłanka z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn.zm.) - dalej ppsa - przedmiotem kognicji Sądu jest wywołana skargą kontrola zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. Stosownie do przepisu art. 134 § 1 powołanej ustawy ppsa Sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonana na powyższych zasadach kontrola zaskarżonej decyzji, prowadzi do wskazanego na wstępie wniosku o bezzasadności skargi, aczkolwiek z przyczyn odmiennych niż przytoczone na jej poparcie.

Przepisy Rozdziału 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (tj. Dz.U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1364) - dalej ustawa - regulują dwie instytucje prawne, w trybie których organy administracji publicznej orzekają w drodze decyzji w przedmiocie opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pierwszą z tych instytucji, jest decyzja o wydaleniu cudzoziemca na podstawie wymienionych przepisem art. 88 ust. 1 pkt 1-10 ustawy przesłanek. Jedną z nich przewidzianą art. 88 ust. 1 pkt 2 stanowi wykonywanie pracy niezgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo podjęcie działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami obowiązującymi w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej RP). Stosownie do przepisu art. 92 ustawy, organem właściwym w I instancji do wydania decyzji o wydaleniu cudzoziemca jest Wojewoda. W tym postępowaniu m.in. komendant oddziału Straży Granicznej przepisem art. 92 ustawy zaliczony jest do organów, na których wniosek Wojewoda wydaje decyzję o wydaleniu.

Strona 2/5