Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Halina Jakubiec Protokolant Julia Mejer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w W na czynność Prezydenta Miasta z dnia 6 maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2. uznaje obowiązek Prezydenta Miasta do dokonania zwrotu na rzecz strony skarżącej A sp. z o.o. w W części opłaty w wysokości 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych), pobranej za wydanie karty pojazdu marki Renault [...] o nr rej. [...]; 3. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz strony skarżącej A sp. z o.o. w W 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2019 r. strona skarżąca A Sp. z o.o. w W zwróciła się do Prezydenta Miasta o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 425,00 zł stanowiącej część wniesionej w dniu 31 grudnia 2004 r. opłaty za wydanie karty pojazdu nr [...] dla pojazdu marki RENOULT [...] o nr rej. [...].
Prezydent Miasta pismem z dnia 6 maja 2019 r. znak: [...] odmówił spełniania żądanego świadczenia, wskazując, że ww. pojazd został zarejestrowany dnia 31 grudnia 2004 r. Zgodnie z art. 118 Kodeksu Cywilnego, jeśli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń oświadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.
Organ wyjaśnił, że w razie podtrzymywania żądania zwrotu nienależnie pobranej opłaty za wydanie karty pojazdu, właściwym organem do rozpoznania powstałego na tym tle sporu jest sąd powszechny i do niego należy kierować stosowne pisma procesowe.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie A Sp. z o.o. w W zarzuciła:
- naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej: k.p.a.);
- naruszenie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP;
- niezastosowanie w stanie faktycznym sprawy przepisu art. 90 akapit pierwszy Traktatu Wspólnot Europejskich (obecnie art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), który sprzeciwia się opłacie związanej z wydaniem pierwszej karty pojazdu sprowadzonego z innego państwa członkowskiego;
- niezastosowanie zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego, z której wynika, że organ krajowy stosujący prawo jest obowiązany pominąć normę krajową, w zakresie, w jakim jest ona sprzeczna z normą wspólnotową, zaś w stanie faktycznym sprawy sprzeczny z art. 90 akapit pierwszy Traktatu, przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.
Wobec powyższego skarżąca spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego aktu oraz uznanie obowiązku Prezydenta Miasta dokonania na jej rzecz zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu dla ww. pojazdu ponad kwotę wynikającą z art. 77 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Nadto skarżąca wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800), tj. kwoty 480 zł oraz wydatku kwoty 17 zł, stanowiącej równowartość opłaty skarbowej od złożenia odpisu pełnomocnictwa.