Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie: WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko (spr.) Asesor WSA Marta Kisielowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 19 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi D. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 lutego 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję w zakresie początkowej daty przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, tj. "od 01 lutego 2021r.", II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej D. Z. kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: SKO lub Kolegium) decyzją z dnia 22 lutego 2021 r. nr [...] działając na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 111, dalej jako: "u.ś.r."), oraz art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256) po rozpatrzeniu odwołania skarżącej D. Z., uchyliło w całości decyzję Nr [...] Burmistrza Miasta z dnia [...] 2020 r., znak: [...], odmawiającą przyznania D. Z. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną I. L., i w tym zakresie orzekło co do istoty sprawy w ten sposób, że przyznało D. Z. wnioskowane świadczenie pielęgnacyjnego na okres od 1 lutego 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., w kwocie 1 971,00 zł miesięcznie (tj. kwocie wynikającej z obwieszczenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4.11.2020r. w sprawie kwot świadczenia pielęgnacyjnego w roku 2021 (Dz. Urz. RP M.P. z 2020r. poz. 1031), a na okres od 1 stycznia 2022r. do bezterminowo w kwotach miesięcznych określonych w obwieszczeniach ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, które podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do dnia 15 listopada każdego roku.
Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
W dniu 31 lipca 2020 r. skarżąca wniosła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym matką I. L.
Organ I instancji odmawiając przyznania wnioskowanego świadczenia stwierdził, że wprawdzie osoba wymagająca opieki tj. I. L. posiada orzeczony stopień niepełnosprawności wydany w dniu 7 grudnia 2007r. znak: [...] przez Powiatowy Zespół do spraw Orzekania Niepełnosprawności, jednakże niepełnosprawność nie powstała do ukończenia 25 roku życia, a tym samym nie została spełniona przesłanka przyznania prawa do świadczenia wynikająca z art. 17 ust. 1b u.ś.r. Jak wynika z wyżej wymienionego orzeczenia stopień niepełnosprawności powstał u I. L. począwszy od 7 grudnia 2007r. natomiast sama niepełnosprawność istnieje u niej od 2000 r., tj. gdy miała 64 lata. W ocenie organu l instancji niezależnie od tego, że na wnioskodawczyni ciąży obowiązek alimentacyjny w stosunku do I. L., która jest wdową i ze względu na niepełnosprawność wymaga stałej opieki i pomocy, a ona tę pomoc i opiekę sprawuje i nie podejmuje z tego powodu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, to niespełniona została przesłanka z art. 17 ust. 1 b u.ś.r. warunkująca prawo do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, ponieważ niepełnosprawność osoby wymagającej pomocy nie powstała w okresie wskazanym w tym przepisie prawa. Organ wskazał, że znany jest mu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014r., sygn. akt K 38/13 (Dz. U. z 2014 r., poz.1443), w którym uznano, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Organ nie kwestionuje wyroku TK, ale stoi na stanowisku, że na etapie postępowania administracyjnego przepis ten przez ustawodawcę nie został jednak zmieniony i nadal obowiązuje. Nadto w ocenie organu w stanie faktycznym zachodzi jeszcze jedna negatywna przesłanka z art. 17 ust. 5 pkt b u.ś.r. uniemożliwiająca przyznanie wnioskowanego świadczenia, bowiem wnioskodawczyni jest już uprawniona do innego świadczenia opiekuńczego z tytułu sprawowanej opieki nad matką, tj. zasiłku dla opiekuna, który nadal pobiera.