Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek (spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Tadeusz Wołek Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Z. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 1 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata A. G. Kancelaria Adwokacka [...] w K. kwotę 240,00 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Decyzją z dnia [...] 2009 r. Nr [...] Prezydent Miasta stwierdził wygaśnięcie z dniem 27 listopada 2009 r. swojej decyzji z dnia [...] 2009 r. Nr [...], którą przyznano W. Ś. dodatek mieszkaniowy w kwocie 211 zł miesięcznie w okresie od 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. Na uzasadnienie decyzji organ podał, że osoba, której dodatek przyznano - W. Ś. zmarła w dniu 26 listopada 2009 r., a przeto decyzja o przyznaniu nieżyjącej już W. Ś. dodatku mieszkaniowego stała się bezprzedmiotowa i nie może pozostawać w obrocie prawnym, gdyż jest to sprzeczne z interesem społecznym. Odpis decyzji z pouczeniem o prawie odwołania się doręczono Z. Ś. zamieszkałemu pod adresem zmarłej W. Ś.
Z. Ś. złożył w dniu 29 grudnia 2009 r. pismo zatytułowane "odwołanie", z którego (pomijając kwestie nie mające znaczenia dla jego rozpatrzenia) wynika, że nie zgadza się z powyższą decyzją Prezydenta Miasta i w którym podnosi, że "art. 162 kpa nie ma nic wspólnego z wygaśnięciem dodatku mieszkaniowego" i organ I instancji wydał decyzję "z naruszeniem przepisów prawa", a decyzja "została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa".
Decyzją z dnia 1 lutego 2010 r. sygn. akt: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071), art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2009 r. Nr [...]. Na uzasadnienie podano, że w art. 2 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych określono krąg osób, którym przysługuje dodatek mieszkaniowy. Zdaniem organu odwoławczego, z treści tego przepisu wynika, że prawo do dodatku mieszkaniowego związane jest z osobą wnioskodawcy, który jest najemcą bądź podnajemcą lokalu mieszkalnego, właścicielem lokalu mieszkalnego, osobą mającą inny tytuł prawny do zajmowanego mieszkania i ponoszącą wydatki związane z jego zajmowaniem. Prawo to jest prawem niezbywalnym dotyczącym osoby i nie może być przenoszone na inne osoby. Nadto podano, że w doktrynie prawa i postępowania administracyjnego oraz w orzecznictwie wskazuje się, że prawa i obowiązki nabyte na przykład w drodze decyzji administracyjnej są w zasadzie niezbywalne, chyba że są to prawa i obowiązki o charakterze cywilnoprawnym. Organ odwoławczy stwierdził, że stosownie do treści art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony. Bezprzedmiotowość decyzji wynika z ustania bytu prawnego elementu stosunku materialnoprawnego nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej, a to z powodu zgaśnięcia podmiotu, zniszczenia lub przekształcenia rzeczy, rezygnacji z uprawnień przez stronę czy też na skutek zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającego wykonanie decyzji albo z powodu zmiany w stanie prawnym, ale tylko w przypadku, gdy powoduje on taki skutek. Zdaniem tego organu, pojęcie bezprzedmiotowości decyzji powinno być interpretowane w sposób zbliżony do pojęcia bezprzedmiotowości postępowania (art. 105 § 1), a więc decyzja staje się bezprzedmiotowa, jeżeli przestał istnieć któryś z elementów materialnego stosunku prawnego, np. zmarła osoba, na której rzecz wydano zezwolenie lub osoba ta utraciła kwalifikacje niezbędne do wykonywania przyznanego jej uprawnienia, czy w istotny sposób zmienił się układ stosunków społecznych, w którym została wydana decyzja. Organ podkreślił, że stwierdzenie wygaśnięcia decyzji z powodu jej bezprzedmiotowości jest zawsze niezbędne z punktu widzenia interesu społecznego, gdyż decyzja bezprzedmiotowa nie może służyć realizacji zadań stojących przed organami administracji, a ponadto stwierdzenia jej wygaśnięcia wymaga postulat pewności prawnej, koniecznej w państwie prawnym. Organ zaznaczył, że prawo do dodatku mieszkaniowego przysługiwało W. Ś. na okres od 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r., jednakże - jak wynika z zalegającego w aktach sprawy odpisu skróconego aktu zgonu - w czasie tego okresu W. Ś. zmarła, a więc decyzja po dniu 26 listopada 2009 r., jako dacie zgonu, stała się bezprzedmiotowa. Spowodowało to konieczność stwierdzenia jej wygaśnięcia w trybie art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, gdyż jest to niezbędne z punktu widzenia interesu społecznego.