Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak - Molczyk Sędziowie WSA Janusz Bociąga (spr.) NSA Krystyna Kutzner Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/8

W dniu 8 lipca 2013 r. J. N. złożyła wniosek o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad matką W. Ć. Z dołączonych do wniosku dokumentów wynika, że W. Ć. na podstawie orzeczenia Obwodowej Komisji Lekarskiej z dnia 14 października 1996 r. została zaliczona do pierwszej grupy inwalidzkiej. Określono, że inwalidztwo istnieje od 8 października 1996 r. Natomiast wnioskodawczyni J. N. była zatrudniona do dnia 2 grudnia 2001 r. w A w firmie "A". Umowę o pracę rozwiązano na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 K.p. i art. 11 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Były pracodawca J. N. 24 lipca 2013 r. złożył oświadczenie uzupełniające, w którym stwierdził, że umowa o pracę została rozwiązana na podstawie rezygnacji z zatrudnienia złożonej przez wymienioną, która musiała opiekować się mamą i synem. Następnie w okresie od dnia 3 grudnia 2001 r. do dnia 17 września 2002 r. wyżej wymieniona zarejestrowana była w Urzędzie Pracy jako bezrobotna, w tym z prawem do zasiłku od 11 grudnia 2001 r. do dnia 10 czerwca 2002 r. Po raz ostatni była zarejestrowana w Urzędzie Pracy w okresie od dnia 18 września 2007 r. do dnia 24 września 2007 r.

Burmistrz decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] działając na podstawie art.. 104, art. 107 K.p.a. oraz art. 16 a, art. 24, art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (dalej zwaną uśr) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 stycznia 2013 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 sierpnia 2012 r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny oraz wysokości świadczeń rodzinnych odmówił przyznania J. N. prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieka nad matką W. Ć.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 16 a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 22 cytowanej ustawy zatrudnienie lub inna praca zarobkowa oznacza wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą oraz wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkowstwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, a także prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Organ wskazał ponadto, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy przepisy te stosuje się do zakładów pracy, w których następuje zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych lub w związku ze zmianami organizacyjnymi, produkcyjnymi albo technologicznymi, w tym także gdy zmiany te następują w celu poprawy warunków pracy lub warunków środowiska naturalnego, jeżeli powodują one konieczność jednorazowego lub w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące rozwiązania stosunków pracy z grupą pracowników obejmującą co najmniej 10% załogi w zakładach zatrudniających do 100 pracowników lub co najmniej 100 pracowników w zakładach zatrudniających powyżej 1000 pracowników. Organ wskazał, że z przytoczonych przepisów nieobowiązującej już ustawy jednoznacznie wynika, że w sytuacji gdy pracodawca powoływał się na nią, przyczyna zwolnienia była po stronie pracodawcy, a nie pracownika. W tym stanie rzeczy nie mogą zostać uznane za wiarygodne oświadczenia złożone przez byłego pracodawcę - D. B., że zrezygnowała ona z zatrudnienia. Podkreślono, że W. Ć. jest niepełnosprawna od 1996 r., a skarżąca zatrudniona była jeszcze przez okres kolejnych pięciu lat.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze