Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: S WSA Renata Czeluśniak Sędziowie: S WSA Ewa Michna ASR WSA Marta Kisielowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 7 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 sierpnia 2021 r., znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 13 sierpnia 2021 r., [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2021 r. orzekającej o odmowie przyznania M. T. (dalej: "skarżąca") prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny - matką H. R. Podstawę prawną decyzji stanowił art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 111, dalej: "u.ś.r.") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735, dalej: "k.p.a.").
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Wnioskiem z dnia 9 października 2020 r. skierowanym do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej skarżąca wystąpiła o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką H. R. Do wniosku dołączyła orzeczenie z dnia 13 sierpnia 2020 r. o stopniu niepełnosprawności H. R., z którego wynika, że matka skarżącej posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, daty powstania niepełnosprawności nie da się ustalić, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 23 lipca 2020 r. Orzeczenie zostało wydane do dnia 31 sierpnia 2021 r. Jako symbol przyczyny niepełnosprawności wskazano 11-L oraz 05-R. Z orzeczenia wynika również, że matka skarżącej wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Z treści wniosku wynika ponadto, że matka skarżącej ma czworo dzieci: skarżącą, E. M., J. R. oraz P. R. Skarżąca posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, z tego tytułu przysługuje jej na stałe renta socjalna (od 01.10.2003 r.), która od marca 2020 r. wynosi 1200 zł brutto.
Z przeprowadzonego w dniu 26 listopada 2020 r. wywiadu środowiskowego wynika, że matka skarżącej mieszka sama. Opiekę nad H. R. sprawuje córka M. T., która sprząta, wykupuje lekarstwa, robi zakupy, przygotowuje posiłki, pomaga w utrzymaniu higieny. Skarżąca mieszka razem z mężem i małoletnią córką. Nie pracuje, utrzymuje się z renty socjalnej z ZUS oraz zasiłku pielęgnacyjnego z MOPS. Mąż skarżącej pracuje.
Decyzją z dnia [...] 2021 r. Burmistrz Miasta odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu organ wskazał, że niepełnosprawność H. R. powstała po ukończeniu wieku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 lit b u.ś.r., a ponadto skarżąca jest uprawniona do renty socjalnej z ZUS.
W odwołaniu od decyzji skarżąca zarzuciła:
- naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 1 b u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, że na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;