Jako dodatkową przyczynę odmowy przyznania dochodzonego świadczenia organy orzekające w sprawie podały okoliczność, że skarżący występujący z wnioskiem nie zrezygnował z zatrudnienia, bowiem jego stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31 marca 2012 r. w wyniku upływu czasu, na jaku była zawarta umowa o pracę, a nie na wniosek skarżącego.
W świetle brzmienia art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. świadczeniach rodzinnych, z powyższym stanowiskiem organów administracji nie można się zgodzić. Skarżący otrzymywał świadczenie pielęgnacyjne od dnia 14 grudnia 2012 r. w związku z koniecznością opieki nad ojcem. Po dniu 1 stycznia 2013 r., tj. po dacie wejścia w życie przepisów o specjalnym zasiłku opiekuńczym skarżący pozostawał osobą niepracującą (status osoby bezrobotnej utracił na mocy decyzji Prezydenta Miasta N z dnia [...] 2012 r.). Należy jednakże mieć na uwadze, że z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 15 września 2010 r. wynika, że przynajmniej od tego dnia J. S. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Okoliczność tę należy mieć na uwadze w kontekście przesłanki "rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności". Orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności ma charakter deklaratoryjny w zakresie, w jakim potwierdza znaczny stopień niepełnosprawności. W ocenie Sądu wymóg legitymowania się takim orzeczeniem należy rozumieć jako wymóg potwierdzenia znacznego stopnia niepełnosprawności, gdzie wprawdzie istotne znaczenie ma data powstania znacznego stopnia niepełnosprawności, a nie data potwierdzenia powstania tego stopnia niepełnosprawności, tj. data wydania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, jednakże niewątpliwie potwierdzenie stopnia niepełnosprawności z istoty rzeczy może mieć miejsce po powstaniu niepełnosprawności. Wykładnia powyższa odpowiada celowi świadczenia, jakim jest specjalny zasiłek opiekuńczy i eliminuje takie rozumienie art. 16a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym niekwestionowany fakt ciągłości niepełnosprawności o znacznym stopniu nie mógłby być uwzględniany przez organy w innych postępowaniach dotyczących świadczeń rodzinnych. W realiach niniejszej sprawy należy przyjąć, że skarżący zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. świadczeniach rodzinnych, gdyż z najpóźniejszego znajdującego się w aktach sprawy świadectwa pracy wynika, że stosunek pracy został rozwiązany ze skarżącym z dniem 31 marca 2012 r., a zdarzenie to pozostawało w bezpośrednim związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, skoro ojciec skarżącego legitymuje się takim orzeczeniem od dnia 15 września 2010 r. Okoliczność niewystępowania o kontynuowanie stosunku pracy zawartego na czas określony w sytuacji, gdy w dniu wygaśnięcia tego stosunku istnieje już konieczność sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności powinna być rozumiana jak ukierunkowana tym celem rezygnacja z zatrudnienia rzeczywiście wcześniej istniejącego. Takie świadome działanie oznacza niekontynuowanie pracy równoznaczne z rezygnacją z niej, a nie jej niepodejmowanie.
Częściowo wadliwa wykładnia art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. świadczeniach rodzinnych zaprezentowana w zaskarżonej decyzji nie miała jednak wpływu na wynik sprawy, skoro ze względu na przekroczenie kryterium dochodowego świadczenie nie mogło być skarżącemu przyznane.
Z powyższych powodów skargę, jako nieuzasadnioną, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało oddalić.