Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: S WSA Maria Zawadzka Sędziowie: S WSA Ewa Michna ASR WSA Marta Kisielowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewody z dnia 19 lipca 2021 r., znak [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 19 lipca 2021 r., znak [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2021 r. orzekającą o wymeldowaniu M. S. (dalej: "skarżąca") z pobytu stałego z lokalu przy ulicy S w K. Podstawę prawną decyzji stanowił art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735, dalej: "k.p.a.") oraz art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 510, dalej: "u.e.l.").
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 7 lutego 2020 r. J. O. - B. wystąpiła do Urzędu Miasta Referat Postępowań Meldunkowych z wnioskiem o wymeldowanie z lokalu nr [...] położonego przy ulicy S w K dwóch osób: M. E. B. (ur. [...] 1990 r.) oraz K. W. (ur. [...] 1922 r.). W uzasadnieniu podniosła, że nie ma wiedzy o miejscu zamieszkania wskazanych we wniosku osób, ani nie utrzymuje z nimi żadnego kontaktu.
W dniu 11 lutego 2020 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wymeldowania skarżącej z lokalu przy ulicy S w K.
Decyzją z dnia [...] 2021 r. Prezydent Miasta orzekł o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego z lokalu przy ulicy S w K. W toku postępowania ustalono, że skarżąca nie zamieszkuje w lokalu przy ulicy S w K. Właścicielem lokalu jest S. B., a prawo dożywotniego użytkowania lokalu przysługuje N. O. - B. (poprzednie imię J.) i K. W. Organ ustalił, że w sprawie zostały spełnione przesłanki wymeldowania ponieważ skarżąca opuściła lokal w 2015 r. z powodu choroby psychicznej matki. Następnie mieszkała w W, gdzie ukończyła aplikację adwokacką, a w 2019 r. wyszła za mąż za obywatela Rumunii i obecnie zamieszkuje razem z nim poza granicami Polski. Nie ma obecnie dostępu do lokalu, ani nie utrzymuje kontaktów z matką. Organ podniósł, że pobyt stały w danym lokalu oznacza zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego lub długotrwałego przebywania z wolą koncentracji w danym miejscu swoich spraw życiowych. Miejsce stałego pobytu osoby to miejsce, w którym realizuje stale swoje podstawowe funkcje życiowe, w szczególności mieszka, nocuje, spożywa posiłki, przechowuje niezbędne rzeczy do codziennego funkcjonowania, utrzymuje kontakty z sąsiadami. Skarżąca żadnych z tych czynności nie wykonuje w lokalu przy ulicy S w K. Zamieszkuje z mężem w Rumunii i żadne okoliczności nie wskazują, aby jej nieobecność w miejscu stałego zameldowania miała charakter czasowy. Skarżąca nie posiada też żadnego tytułu prawnego do lokalu, co czyni jeszcze mniej realnymi deklaracje powrotu do niego.
W odwołaniu od decyzji skarżąca zarzuciła naruszenie:
- art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 30 § 1 k.p.a. poprzez wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa, w wyniku rozpoznania sprawy zainicjowanej przez osobę, w stosunku do której istnieją uzasadnione podstawy do jej częściowego ubezwłasnowolnienia;
- art. 35 u.e.l. w zw. z art. 104 k.p.a. poprzez przyjęcie, że skarżąca opuściła lokal przy ulicy S w K;