Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie WSA Hanna Knysiak-Sudyka ASR WSA Marta Kisielowska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości Firmy A S.A. w upadłości z siedzibą w B na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty za zajęcie pasa drogowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Syndyka Masy Upadłości Firmy A S.A. w upadłości z siedzibą w B kwotę 1017 (jeden tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Burmistrz Gminy decyzją z dnia [...] 2021 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nadpłaty w opłacie za zajęcie pasa drogowego naliczonej na Firmę A S.A. z siedzibą w B za zajęcie pasa drogowego o pow. 912,0 m2, na czas prowadzenia prac w terminie od 4 czerwca 2012 r. do 21 lipca 2012 r. w wysokości 2.188,80 zł naliczonej na podstawie decyzji Burmistrza Gminy nr [...] z [...] 2012 r.
Burmistrz w pierwszej kolejności wyjaśnił, że pismem z 30 czerwca 2017 r. Syndyk Masy Upadłości Firmy A S.A. w upadłości, zwrócił się z wnioskiem o zwrot opłat za zajęcie pasa drogowego w wysokości 37 758,81 zł wraz z odsetkami jak dla zaległości podatkowych, naliczonych każdorazowo za okres od pobrania danej opłaty do dnia jej zwrotu. Jako podstawę prawną żądania wskazał przepis art. 72 w związku z art. 2 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (o.p.). Jako podstawę faktyczną żądania wskazano, że Firma A S.A., w związku z prowadzeniem robót budowlanych w ramach inwestycji budowy sieci kanalizacyjnej, uiściła opłaty na podstawie decyzji, co do których Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nieważność. W stosunku do decyzji z dnia [...] 2012 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją znak: [...] z dnia [...] 2017 r. stwierdziło nieważność ww. decyzji Burmistrza Gminy. W załączniku nr l do wniosku wskazano decyzje Burmistrza Gminy oraz decyzje SKO, z których wynika żądana kwota. Zdaniem wnioskodawcy, w wyniku stwierdzenia nieważności wskazanych decyzji powstała nadpłata należności publicznoprawnych. Dalej w treści wniosku, uzasadniając podstawę prawną złożonego żądania, wnioskodawca wskazał, że nadpłata ta winna być traktowana analogicznie jak nadpłata płatności podatku dochodowego i zwrócona w trybie art. 72 o.p. Zdaniem wnioskodawcy, powyższe uzasadnia także żądanie naliczenia i wypłaty odsetek od dnia pobrania poszczególnych opłat pomimo, że podstawa do ich zwrotu na rzecz wnioskodawcy powstała dopiero z chwilą stwierdzenia nieważności ww. decyzji. Następnie Burmistrz szczegółowo przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania i podkreślił, że opłata za zajęcie pasa drogowego jest niepodatkową należnością budżetową. Tak więc, co do zasady, do opłat tych możliwe jest stosowanie, zgodnie z art. 67 ustawy o finansach publicznych, przepisów kodeksu postępowania administracyjnego oraz odpowiednio przepisów działu III Ordynacji podatkowej.
Organ podniósł, że najistotniejszą kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie czy w omawianym stanie faktycznym i prawnym mamy do czynienia z nadpłatą. Jak wyjaśnił, do kwestii nadpłaty odniósł się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. I GPS 1/11, w której stwierdzono, że w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest nadpłatą kwota podatku akcyzowego uiszczona z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w sytuacji, w której ten, kto ją uiścił, nie poniósł z tego tytułu uszczerbku majątkowego. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 26 września 2018 r. (sygn. akt I GSK 5999/15), w którym stwierdził, że art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć w ten sposób, że nie jest nadpłatą kwota podatku, jeżeli ten, kto ją uiścił, nie poniósł z tego tytułu bezpośredniego uszczerbku majątkowego.