Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) NSA Grażyna Danielec Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata W. K. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K. kwotę 240,00 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego M. G. kwotę 135,40 zł (słownie: sto trzydzieści pięć złotych, 40/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2010 r., sygn. akt II OSK 897/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Kr 764/07 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Uchylony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zapadł w następującym stanie faktycznym.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 lipca 1987 r. do sygn. akt I SA 1392/86 oddalił skargę M. G. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 1986 r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej. Z uzasadnienia wynika, że wymienioną wyżej decyzją Główny Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...] 1986 r. Nr [...] odmawiającą stwierdzenia u M. G. choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia narządu słuchu.
Z akt wynika, że M. G. urodzony [...] 1950 roku, od 1986 roku pozostaje na rencie inwalidzkiej.
W wyniku nowego postępowania w sprawie uznania stwierdzonego ubytku słuchu u M. G. za chorobę zawodową Powiatowy Inspektor Sanitarny w M. wydał w dniu [...] 2003 r., decyzję nr [...], w której nie stwierdził u M. G. choroby zawodowej - ubytku słuchu uznając, że w przedmiotowej sprawie choroba ta nie została rozpoznana. Decyzja została poprzedzona orzeczeniami Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy, Centrum Profilaktyczno Lecznicze w B (PK-D WOMP CP-L w B) z dnia 4 czerwca 2002 r., w którym rozpoznano u M. G. m.in. "obustronny odbiorczy ubytek słuchu", nie mniej uznano, że stwierdzona progresja niedosłuch w porównaniu do wcześniejszych badań "pozostaje bez związku z odległym w czasie narażeniem na hałas środowiska pracy" i powstał z przyczyn pozazawodowych, takich jak np. zmiany naczyniowe w obrębie ucha wewnętrznego, infekcje wirusowo-bakteryjne, zaburzenia psychogenne oraz zmiany spowodowane wiekiem oraz orzeczeniem Instytutu Medycyny Pracy w B z dnia 17 września 2002 r., w którym również stwierdzono, że "występujący u badanego ubytek słuchu nie wykazuje związku przyczynowego z warunkami pracy w okresie od 1969-1985 (od 1986r. renta chorobowa)."
Po rozpatrzeniu odwołania M. G. od powyższej decyzji Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...] 2003r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji z dnia [...] 2003 r. znak: [...]. Na uzasadnienie organ odwoławczy podał, że M. G. pracował w różnych zakładach pracy, przy czym "ostatnim zakładem pracy, w którym w/w był narażony na hałas, okresowo ponadnormatywny, było Przedsiębiorstwo [...] "A" w M., ul. [...]", które to przedsiębiorstwo uległo likwidacji w 1996 r. Organ podkreślił, ze M. G. był wielokrotnie badany w kierunku choroby zawodowej od 1983 roku i żadna z jednostek służby zdrowia, upoważnionych do rozpoznawania chorób zawodowych, nie rozpoznała u niego choroby zawodowej narządu słuchu. W szczególności był badany w PK-D WOMP CP-L w B, w wyniku czego wydano orzeczenie lekarskie z dnia 4 czerwca 2002 r. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej oraz badany był w Instytucie Medycyny Pracy w B, który w dniu 17 września 2002 r. wydał orzeczenie lekarskie również o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. W oparciu o te orzeczenia lekarskie, wydane przez jednostki służby zdrowia do tego upoważnione, w świetle przepisu § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), Wojewódzki Inspektor Sanitarny uznał, że wobec braku rozpoznania choroby zawodowej nie ma podstaw do wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej.