Wbrew twierdzeniom skarżącego - w ramach postępowania prowadzonego dla potrzeb wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym - nie doszło do "unieważnienia" ksiąg podatkowych skarżącego, bowiem organy podatkowe nie posiadają umocowania prawnego do unieważniania ksiąg podatkowych w ramach prowadzonych postępowań kontrolnych i podatkowych. Również dla sprawy nie miało znaczenia, że w księgach tych ujęte były faktury od niezarejestrowanego (dla potrzeb podatku od towarów i usług) podmiotu gospodarczego.
Dla sprawy istotnym było wyłącznie, iż skarżący przed organami obu instancji nie przedstawił dokumentów potwierdzających zapłatę podatku akcyzowego od sprzedawanych przez skarżącego wyrobów akcyzowych - co stanowiłoby podstawę do zwolnienia z obowiązku zapłaty akcyzy na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów. Natomiast postępowanie przeprowadzone przez organ I instancji nie wykazało, aby podatek akcyzowy od ww. wyrobów został zapłacony we wcześniejszych fazach obrotu.
Odpowiadając na zarzuty dotyczące nieprzeprowadzenia, bądź też niepełnego przeprowadzenia postępowania dowodowego na okoliczność braku zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych, które skarżący nabywał od "C" A. H., "F" i F.H. "B" Z. G. Dyrektor Izby Celnej podtrzymał stanowisko, że w postępowaniu podatkowym obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne Zatem w niniejszej sprawie bez wątpienia ciężar udowodnienia faktu zapłacenia akcyzy spoczywał na skarżącym, bowiem to skarżący wywodził z niego swoje prawo do zwolnienia od podatku akcyzowego. Jednakże skarżący nie przedstawił przed organami obu instancji jakichkolwiek dowodów potwierdzających zapłatę akcyzy na wcześniejszych etapach obrotu. Organ pierwszej instancji nie poprzestał na stwierdzeniu braku zapłaty akcyzy przez skarżącego, lecz czynnościami udokumentowanymi w zebranym materiale dowodowym i opisanymi w swoich decyzjach w pełni wyczerpał wszystkie możliwości identyfikacji poszczególnych ogniw łańcucha dystrybucji ww. wyrobów akcyzowych, wyczerpując tym samym środki dowodowe na okoliczność braku zapłaty akcyzy od ww. wyrobów akcyzowych. Ponadto w niniejszym postępowaniu wykazano, że skarżący dokonując zakupów paliwa od swoich kontrahentów nie przejawiał jakiegokolwiek zainteresowania problemem zapłaty podatku akcyzowego od zakupionych paliw. Skarżący nie potrafił wskazać jego producenta lub importera jak również podmiotu, który we wcześniejszych fazach obrotu tym paliwem mógł zapłacić należny podatek akcyzowy. Skarżący nie interesował się czy na poprzednich etapach obrotu tym paliwem uiszczony został należny podatek