Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr.) WSA Ewa Michna Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2019 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków -Nowa Huta w Krakowie Rafała Stępniaka sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji
Burmistrz D decyzją z dnia [...] 2019 r. znak [...], na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1, ust. 3, art. 2 pkt 2, art. 3 pkt 11, art. 17, art. 23 ust. 1 i ust. 2, art. 24 ust. 1, ust. 2, art. 20 ust. 1-3, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2018 r. poz.2220 z późn.zm.) - dalej u.ś.r., §10 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych oraz zakresu informacji, jakie mają być zawarte we wniosku, zaświadczeniach i oświadczeniach o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1466) oraz art. 104, art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 z późn.zm.) - dalej k.p.a., odmówił skarżącej J. B., przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad synem Ł. B., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ustalonym na stałe, z uwagi na fakt, że skarżąca ma ustalone prawo do świadczenia emerytalnego.
W odwołaniu J. B. wskazała na trudną sytuację swojej rodziny i wniosła o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości stanowiącej różnice pomiędzy wysokością pobieranej przez nią emerytury, a ustawową wysokością świadczenia pielęgnacyjnego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 12 września 2019 r. znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 17 u.ś.r., utrzymało w mocy decyzje organu I instancji.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 17 lipca 2019 r. J. B. zwróciła się z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaną opieką nad synem Ł. B., który orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 21 sierpnia 2017 r. został zaliczony do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności na stałe. Z oświadczenia złożonego w dniu 17 lipca 2019 r. wynika, że wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od 2011 r. Fakt pobierania emerytury potwierdza również znajdujący się w aktach sprawy "odcinek" wypłaty emerytury za miesiąc lipiec 2019 r.
Kolegium podkreśliło, że trudna sytuacja materialna strony skarżącej i pobieranie w niższej wysokości niż świadczenie pielęgnacyjne emerytury nie może przemawiać za przyznaniem świadczenia pielęgnacyjnego, zważywszy na wyraźny przepis u.ś.r., który takiej przesłanki nie wprowadził. Ustawodawca przyjął właśnie taki model przyznawania świadczeń rodzinnych, który wyklucza z grona beneficjentów świadczenia pielęgnacyjnego osoby pobierające zaopatrzenie emerytalne, które jest świadczeniem pewnym i stabilnym, odmiennie niż świadczenie pielęgnacyjne, stanowiące element systemu zabezpieczeń społecznych. Jak podkreśla się także w literaturze przedmiotu - celem świadczenia pielęgnacyjnego jest udzielenie materialnego wsparcia osobom, które rezygnują z aktywności zawodowej, by opiekować się osobą niepełnosprawną. Świadczenie pielęgnacyjne ma zatem zastąpić dochód wynikający ze świadczenia pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca. Istotą świadczenia pielęgnacyjnego jest więc częściowe zrekompensowanie opiekunowi niepełnosprawnego strat finansowych spowodowanych niemożnością podjęcia pracy lub rezygnacją z niej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną.