|Sygn. akt III SA/Kr 1098/19 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 stycznia 2020 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Renata Czeluśniak, Sędziowie: WSA Janusz Kasprzycki, WSA Barbara Pasternak (spr.), Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2020 r., sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w W na czynność Prezydenta Miasta z dnia 3 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. uznaje obowiązek Prezydenta Miasta dokonania na rzecz strony skarżącej A sp. z o.o. w W zwrotu kwoty 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu samochodu Renault Magnum 480 nr rejestracyjny [... ] III. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz strony skarżącej 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z dnia 14 sierpnia 2019 r. A Sp. z o. o. z siedzibą w W zwróciła się do Prezydenta Miasta o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania od Prezydenta Miasta zwrotu kwoty 425,00 zł, stanowiącej cześć wniesionej opłaty za wydanie karty pojazdu nr: [...] dla pojazdu marki RENAULT MAGNUM 480 o nr rej. [...].
W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia 3 września 2019 r. organ wskazał, że pojazd marki Renault Magnum został zarejestrowany w dniu 27 marca 2006 r. Wówczas pobrano także opłatę za kartę pojazdu w wysokości 500 zł. Mimo, że opłata ta została pobrana na podstawie niekonstytucyjnego przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. 2003.137.1310) obowiązującego w okresie od 21 sierpnia 2003 r. do 14 kwietnia 2006 r., brak jest podstaw prawnych do zwrotu pobranej opłaty. Od dnia rejestracji pojazdu minęło już 10 lat, a zatem roszczenie to uległo przedawnieniu.
Poinformowano nadto, że w razie podtrzymania żądania zwrotu nienależnie pobranej opłaty za wydanie karty pojazdu właściwym organem do rozpoznania powstałego na tym tle sporu jest sąd powszechny i to do niego należy kierować stosowne pisma procesowe.
A sp. z o. o. w W złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. akt Prezydenta Miasta z dnia 3 września 2019 r., zarzucając naruszenie przepisów:
- art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 kpa;
- § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust.4 pkt 2 i ust.5 Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej;
- art. 90 akapit pierwszy Traktatu Wspólnot Europejskich (obecnie art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), który sprzeciwia się opłacie związanej z wydaniem pierwszej karty pojazdu sprowadzonego z innego państwa członkowskiego poprzez jego niezastosowanie;
- naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego, z której wynika, iż organ krajowy stosujący prawo jest obowiązany pominąć normę krajową w zakresie, w jakim jest ona sprzeczna z normą wspólnotową, a w stanie faktycznym sprawy sprzeczny z art. 90 akapit pierwszy TWE, przepis § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.
W ocenie skarżącej spółki, przepis § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r., do którego odnosił się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 w sprawie opłat za kartę pojazdu był niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą od samego początku jego obowiązywania, bowiem podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło nową daninę publiczną, co naruszało przepis art. 217 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem Konstytucji daniny mogą być nakładane tylko na podstawie ustawy, a nie aktów podustawowych takich jak rozporządzenia. Organy administracji samorządowej pobierając opłatę za wydanie karty pojazdu w zawyżonej kwocie (przy uwzględnieniu faktu, że jej wysokość przewyższała faktyczny koszt jej wytworzenia) czyniły to bez podstawy prawnej, co w konsekwencji prowadzi do niezgodności takiego działania z art. 217 i art.92 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust 5 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i rodzi po stronie Prezydenta Miasta, który pobrał opłatę w wysokości nienależnej, obowiązek zwrotu nadpłaty.