Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia WSA Gabriela Jyż, Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Wita-Łyskawa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi Międzygminnego Związku Komunikacyjnego w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z daty [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy swoje rozstrzygnięcie z dnia [...] r. nr [...] odmawiające stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] r. nr [...], którą określono "A" nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w wysokości [...] zł za [...] 2006 r. oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości [...] zł, stanowiące 30% kwoty [...] zł, o którą została zawyżona kwota do zwrotu wykazana w złożonej w dacie [...] 2006 r. deklaracji VAT - 7. Podstawą tego rozstrzygnięcia było stwierdzenie przez organ braku zaistnienia przesłanki rażącego naruszenia prawa określonej w art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm. - zwana dalej "ordynacją podatkową").
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż stwierdzenie nieważności wymaga bezspornego ustalenia, że wydana decyzja dotknięta jest jedną z wad określonych w art. 247 § 1 ordynacji podatkowej, a postępowanie to nie może przekształcić się w postępowanie merytoryczne. Rażące naruszenie prawa podnoszone we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji musi mieć charakter oczywisty, strona winna wykazać, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu prawa, co w ostateczności powoduje, że decyzja nie może być akceptowana jako akt prawny wydany przez organ podatkowy. W ocenie organu odwoławczego przypadek rażącego naruszenia prawa w niniejszej sprawie nie miał miejsca. Z zebranego materiału dowodowego wynika bowiem, iż "A" w J. złożył do Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w B. deklarację dla podatku od towarów i usług VAT - 7 za [...] 2006 r., w której wykazał kwotę do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości [...] zł. W toku przeprowadzonej kontroli podatkowej ustalono, że "A" w J. otrzymywał dotacje od tworzących go jednostek samorządu terytorialnego na dofinansowanie działalności statutowej w zakresie organizacji i realizacji komunikacji zbiorowej, a dla potrzeb podatku od towarów i usług środki te traktował jako dotacje, o których mowa w art. 29 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), w związku z czym opodatkowywał je stosownym podatkiem od towarów i usług. Otrzymywane dotacje były wykazywane w ewidencji podatku należnego oraz w deklaracjach VAT - 7. Tym samym na dzień wydania wnioskowanej do unieważnienia decyzji organowi podatkowemu znane były okoliczności zasad rozliczania dotacji, na które powołuje się strona skarżąca. Dlatego też nie można przyjąć za zasadne powoływanie się na odmienną, nową, interpretację od tej, którą kierował się skarżący rozliczający dotacje w podatku od towarów i usług.
Ponadto w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w K., wydana w późniejszym okresie, odmienna interpretacja przepisu, wynikająca z decyzji Ministra Finansów z dnia 30 stycznia 2008 r. nr IBPP2/443-242/07/BWo, nie może stanowić przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji.