Odnosząc powyższe do stanu sprawy, należy stwierdzić, że ustawodawca krajowy mógł opodatkować podatkiem akcyzowym czynności mające za przedmiot oleje smarowe w sytuacji, gdy są one przeznaczone, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane do innych celów, niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze, w sposób jak to uczynił.
W ocenie Dyrektora Izby Celnej w K. na gruncie obowiązującego prawa krajowego oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania, nie będące wyrobami, o których mowa w art. 3 ust. 1 tiret pierwsze Dyrektywy horyzontalnej, są opodatkowane akcyzą, na co wyraźnie pozwalają ww. przepisy dyrektywy, z zachowaniem warunków, że opodatkowanie to nie zwiększy formalności w przepływie towarów przez granice. Przywołane wyżej przepisy krajowego prawa podatkowego dowodzą, że zaliczenie olejów smarowych do wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nie narusza prawa wspólnotowego, a wprowadzona regulacja nie zwiększa formalności związane z przekroczeniem granicy w handlu między państwami członkowskimi, o czym mowa w art. 3 ust. 3 akapit pierwszy Dyrektywy Horyzontalnej.
Analizując obowiązujące w dniu powstania obowiązku podatkowego polskie przepisy akcyzowe stwierdzić należy, iż opodatkowanie podatkiem akcyzowym olejów smarowych na terytorium kraju nie zwiększyło formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi. Zaznaczyć należy, że niezależnie od tego, czy oleje smarowe są wyprowadzane na terytorium kraju ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, czy też są poza tą procedurą nabywane wewnątrzwspólnotowo opodatkowanie tych wyrobów związane jest ze złożeniem przez podatnika w odpowiednim czasie od wystąpienia obowiązku podatkowego deklaracji podatkowej z której wynika wielkość powstałego zobowiązania podatkowego polegającego w odpowiednio określonym przez przepisy czasie zapłaty. Tym samym, w obu tych wypadkach w momencie dopuszczenia towaru do konsumpcji podatek akcyzowy staje się wymagalny.
Zdaniem organu odwoławczego w toku postępowania organy podatkowe podjęły wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy; wydając rozstrzygnięcie dysponowały całokształtem materiału dowodowego pozwalającym na dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i stosownie do postanowień art. 191 Ordynacji podatkowej oceniły na podstawie zebranego materiału dowodowego oraz obowiązujących przepisów prawa, czy dana okoliczność została udowodniona.
W skardze do WSA w Gliwicach strona postawiła zarzuty naruszenia art. 2 ust. 1 pkt , art. 12, art. 8 ust. 1,art. 89 ust. 1 pkt 11, art. 77, art. 78 u.p.a. w związku z przepisem § 10 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 23.08.2010r. w związku z art. 1 ust. 3 lit .a Dyrektywy Rady 2008/118/WE Z 16.12.2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowych uchylająca dyrektywę 92/12/EWG, jak też art. 110 TFEU poprzez naruszenie zakazu dyskryminacji poprzez przepisy krajowe.