Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury, Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. przy udziale - sprawy ze skargi Miasta Ż. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę oddala skargę.
Rozstrzygnięciem nadzorczym Nr [...] z [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w Z. z dnia [...] r. w sprawie uchylenia uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w Z. z [...] r. w sprawie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę przez "A" Sp. z o.o. w Z. na rok 2017 w całości - jako sprzecznej z art. 7 Konstytucji w związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.; dalej u.s.g).
W uzasadnieniu wyjaśnił, że Uchwała Nr [...] została podjęta w sytuacji, w której w stosunku do uchylonej uchwały Nr [...] przeprowadzono postępowanie nadzorcze, zakończone wydaniem stosownego rozstrzygnięcia nadzorczego w dniu 29 grudnia 2016 r. Wyjaśniając skutki wydania aktu nadzoru powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 2003 r., o sygn. akt P 9/02 oraz wyrażoną w art. 7 Konstytucji zasadą legalności stwierdzając, że podjęcie przez Radę Miejską uchwały w sprawie uchylenia uchwały nie funkcjonującej w obrocie prawnym było bezprzedmiotowe bowiem uchylenie uchwały, w odróżnieniu od jej unieważnienia wywołuje skutek ex nunc - od daty podjęcia uchwały, wyłącznie "na przyszłość". Podkreślono, że podstawę prawną do podjęcia uchwały Nr [...] stanowił przepis art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 139 ze zm.) upoważniający radę gminy do zatwierdzenia w formie uchwały taryf za zbiorowe dostarczanie wody i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Przepis art. 24 ust. 5 ustawy stanowi natomiast, że rada gminy może podjąć uchwałę o zatwierdzeniu taryf bądź o odmowie zatwierdzenia taryf w terminie 45 dni od złożenia wniosku w sprawie ich zatwierdzenia. Jednocześnie żaden przepis ustawy nie daje radzie uprawnienia do uchylenia przyjętych uprzednio taryf - rada wypowiada się zatem co do przedłożonych taryf tylko raz - zatwierdzając je albo odmawiając zatwierdzenia.
Zatem zdaniem organu nadzoru - Rada po upływie 45-dniowego terminu od dnia złożenia wniosku utraciła prawo do wypowiadania się w sprawie taryf; nadto przepisy ustawy nie dają Radzie prawa do uchylenia podjętej uprzednio uchwały w sprawie zatwierdzenia taryf. Zaakcentowano, że ustawodawca z wydaniem rozstrzygnięcia nadzorczego stwierdzającego nieważność uchwały w sprawie zatwierdzenia taryf wiąże określone skutki prawne. Uznanie, iż możliwe jest podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie uchylenia uprzednio podjętej uchwały w sprawie zatwierdzenia taryf wprowadzałoby stan niepewności czy taryfa obowiązuje i przez jaki okres. Wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego powoduje bowiem - zgodnie z art. 25 ust. 5a ustawy - że czas obowiązywania dotychczasowych taryf przedłuża się o 90 dni od dnia doręczenia przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu rozstrzygnięcia nadzorczego. W celu wprowadzenia nowych taryf przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne powinno, w terminie 70 dni przed planowanym dniem wejścia taryf w życie, przedstawić wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) wniosek o ich zatwierdzenie.