Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.) Sędzia WSA Marzanna Sałuda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2022 r. sprawy ze skargi E. G. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...]r. nr [...] Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w K. uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. [...] r., znak: [...], [...] w części dotyczącej punktu 1 oraz punktu 2 i orzekł:
1. ustalił skarżącemu E. G. opłatę podwyższoną za wydobycie bez wymaganej koncesji [...] ton kopaliny (piasku ze żwirem), w okresie od 5 lipca 2015 r. do 6 czerwca 2019 r., na działce o numerze ewidencyjnym [...] położonej w miejscowości S., Gmina Z., powiat [...], województwo [...] w wysokości [...] zł.
2. zobowiązał go do wniesienia 60 % ustalonej opłaty na konto Gminy Z. i 40%, kwoty na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W..
3. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. z [...] r., znak: [...], [...] w pozostałym zakresie, tj. w części, w jakiej organ I instancji umorzył postępowanie w stosunku do S. G., żony skarżącego i współwłaścicielki nieruchomości, na której prowadzone było wydobycie.
W podstawie prawnej powołał art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 i poz. 695) - dalej powoływana jako Kpa w związku z art. 140 ust. 1, art. 140 ust. 2 pkt 2, art. 140 ust. 3 pkt 3 ustawy z 9 czerwca 2011r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1064 i poz. 1339) - dalej Pgg.
W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzją z [...] r., wydaną na podstawie art. 140 ust. 1 w związku z art. 140 ust. 2, pkt 2 i art. 140 ust. 3 pkt 3 Pgg Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w K. ustalił stronie opłatę podwyższoną.
Powyższa decyzja została wydana w związku z wpływem [...] r. do organu I instancji pisma Marszałka Województwa [...] z 19 kwietnia 2019r., zawierającego prośbę o zweryfikowanie informacji zawartej w otrzymanym do zatwierdzenia "Projekcie robót geologicznych dla udokumentowania złoża kruszywa naturalnego S. w kat. C1 na terenie części działki ewid. Nr [...] w miejscowości S." w zakresie rekultywacji terenu poeksploatacyjnego (działka o numerze ewidencyjnym [...]) pod kątem ewentualnego wykonywania działalności polegającej na wydobywaniu kopaliny bez wymaganej koncesji.
Od tej decyzji tej odwołał się skarżący wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania w przedmiotowej sprawie ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu odwołania strona tłumaczyła prace prowadzone na działce o numerze ewidencyjnym [...], której jest współwłaścicielem obowiązkiem "wykonania rekultywacji gruntów w kierunku rolnym pod urządzenie stawów rybnych", nałożonym na niego decyzją Starosty D. z [...] r., znak: [...], zmienioną decyzją z [...] r., znak: [...], na mocy której przedłużono termin wykonania tej rekultywacji do 20 września 2023 r. Z powyższego wywiodła, że karanie jej nie jest uzasadnione. Skarżący przyznaje, że nie dopatrzył, aby przed rozpoczęciem tych prac wystąpić do właściwego organu o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego, ale uczynił to w 2019r., zwracając się z wnioskiem do Wójta Gminy Z. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na wykonanie zbiornika wodnego na przedmiotowym terenie. Ten fakt skarżący się uznał za jedyne uchybienie z jego strony. W jego ocenie organ I instancji przyjmując, że wyłącznym celem jego działań było wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji, błędnie określił cel prowadzonych prac ziemnych, gdyż cel ten wynika z powyższej decyzji, on nie prowadził wydobycia kruszywa, a jego zamiarem i celem było wyłącznie wykonanie zbiornika wodnego w ramach prac rekultywacyjnych. Starosta zaś przeprowadzając wizję terenową nie stwierdził żadnych uchybień prowadzonych prac rekultywacyjnych. Jednocześnie przyznał, że w związku z działaniami organu I instancji zlecił w 2019 r. wykonanie dokumentacji geologicznej złoża kruszywa naturalnego "S.", którą zatwierdził Marszałek Województwa [...]. Zdaniem strony zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dowodzi, że wystąpiło wydobywanie kopaliny oraz że działalność rekultywacyjna przyniosła mu jakąkolwiek korzyść gospodarczą. Tłumaczył, że wydobyte masy ziemne zhałdował, aby wykorzystać je jako nasyp dla zbiornika wodnego i wyrównanie licznych nierówności terenowych oraz podwyższenia rzędnych działki. Nadmienił, że ponosi konsekwencje nieprawidłowych działań osób, podmiotów z lat 70-tych i 80- tych ubiegłego wieku. Zarzucił organowi I instancji, że nie odniósł się do charakteru robót ziemnych, przesądzając z góry, że była to zarobkowa działalność gospodarcza polegająca na wydobywaniu kopalin bez koncesji, natomiast nie wskazał i nie wyjaśnił okoliczności, które dały mu podstawę do przyjęcia takiej tezy, co w ocenie strony podważa wiarygodność i rzetelność postępowania tego organu. Jego zdaniem żaden z zgromadzonych dowodów nie potwierdził prowadzenia eksploatacji kopaliny na przedmiotowej działce i nie może tego potwierdzać niepracująca ładowarka oraz podjechanie samochodu pod załadunek, co stwierdził organ I instancji w trakcie wizji, który jednocześnie stwierdził, że nie prowadzono robót ziemnych. Zastrzeżenia budzi fakt wzięcia pod uwagę ustnych oświadczeń niezidentyfikowanych osób uznanych za jego synów. Podważył także ustaloną ilość wydobytej kopaliny i przyjętą grubość nadkładu, tj. 1,0 m, co stoi w sprzeczności z dokumentacją geologiczną złoża S., z której wynika, że nadkład ten wynosi 1,2 m - 1,4 m. To ma istotne przełożenie na ustalenie wysokości opłaty podwyższonej, co z kolei wpływa na sytuację życiową odwołującego się i jego rodziny. Ponadto odwołujący się poddał w wątpliwość wartość dowodową informacji z geoportalu "Google Earth" .