Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr [...] Rady Miasta R. z dnia [...] r. w sprawie powołania Zespołu ds. przedstawiania Radzie Miasta opinii o zgłoszonych kandydatach na ławników uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Sędziowie NSA Hendryk Wach, WSA Małgorzata Walentek (spr.), Protokolant Beata Jacek, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2004 r. przy udziale- sprawy ze skargi Rady Miasta R. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr [...] Rady Miasta R. z dnia [...] r. w sprawie powołania Zespołu ds. przedstawiania Radzie Miasta opinii o zgłoszonych kandydatach na ławników uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie strona 1/4

Rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały nr [...] Rady Miasta R. z dnia [...] r. w sprawie powołania Zespołu ds. przedstawienia Radzie Miasta opinii o zgłoszonych kandydatach na ławników. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołał się na art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

W uzasadnieniu wyjaśnił, że uchwała jest sprzeczna z art. 19 ust.ustawy o samorządzie gminnym, bowiem [...] r. sesję Rady Miasta R. prowadził T. W., w stosunku do którego zarządzeniem zastępczym z [...] r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził wygaśnięcie jego mandatu radnego. Skoro więc obrady prowadziła osoba nie będąca radnym - zdaniem organu nadzoru - odbyło się jedynie nieformalne zebranie radnych, a nie sesja Rady Miasta R.. Z tego też powodu nie zapadła w sposób prawem przewidziany żadna uchwała. Jednakże wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego było konieczne, aby zapewnić pewność obrotu prawnego. Wojewoda [...] powołał się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 stycznia 2001 r., sygn. akt II SA 1244/01. Na końcu zwrócił uwagę na to, że nie będący radnym, T. W. podpisywał kwestionowaną uchwałę.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pełnomocnik Rady Miasta R. wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego.

W uzasadnieniu skargi stwierdził, że zasadnicze znaczenie dla tej sprawy ma ocena skutków prawnych zarządzenia zastępczego wydanego na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, na podstawie którego Wojewoda [...] pozbawił T. W. mandatu radnego. Następnie skazał, że rozstrzygnięcie organu nadzorczego jest aktem administracyjnym szczególnego rodzaju, nie będącym decyzją załatwiającą sprawę indywidualną. Wobec tego nie mogą mieć do niego zastosowania przepisy ustawy Kodeks postępowania administracyjnego w przedmiocie wykonalności i skuteczności decyzji administracyjnej. Odesłanie z art. 98 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym dotyczy bowiem jedynie odpowiedniego stosowania przepisów ustawy Kodeks postępowania administracyjnego dotyczących zaskarżania do sądu administracyjnego decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Dalej pełnomocnik strony skarżącej omówił rodzaje rozstrzygnięć nadzorczych akcentując ze, wstrzymanie wykonania uchwały to środkiem specyficzny w tym katalogu. W art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym uregulowano obligatoryjne wstrzymanie wykonania uchwały, natomiast wstrzymanie fakultatywne wykonania uchwały - w art. 91 ust. 2. Wobec takiej regulacji prawnej, nie jest możliwe nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności innym środkom nadzorczym, zwłaszcza o charakterze personalnym. O prawomocności rozstrzygnięcia nadzorczego stanowi art. 98 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym. Z problematyką prawomocności wiąże się zagadnienie wykonalności będące przedmiotem rozważań w orzecznictwie sądowym. Pełnomocnika zwrócił uwagę na to, że regulacje prawne dotyczące nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego stanowią gwarancję ich samodzielności.

Strona 1/4