Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Protokolant Specjalista Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2020 r. sprawy ze skargi C. W. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji oddala skargę.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego (organ odwoławczy) decyzją z [...]r. znak: [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133, dalej: K.p.a.), w związku z art. 140 ust. 1, art. 140 ust. 2 pkt 2 i art. 140 ust. 3 pkt 3 ustawy z 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 868 z późno zm., dalej: P.g.g.), po rozpatrzeniu odwołania z 21 stycznia 2020 r., wniesionego przez C. W. (strona, odwołujący, skarżący), od decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu. Górniczego w W. (organ pierwszej instancji) z [...] r., znak: [...], w sprawie ustalenia opłaty podwyższonej za wydobycie bez wymaganej koncesji 4510 ton kopaliny - piasku, w 2018 r., na działkach o numerach ewidencyjnych: [...] i [...], położonych w miejscowości Z., Gmina L., powiat z., województwo m., w wysokości 108.240 zł oraz zobowiązania do wniesienia naliczonej opłaty: w wysokości 60 % na konto Gminy L. i w wysokości 40% na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W., utrzymuję w mocy zaskarżoną decyzję.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o opisany poniżej stan faktyczny.
Decyzją z [...] r. wydaną na podstawie art. 140 ust. 1 w związku z art. 140 ust. 2 pkt 2 i art. 140 ust. 3 pkt 3 P.g.g. organ I instancji ustalił stronie opłatę podwyższoną za wydobycie bez wymaganej koncesji 4510 ton kopaliny - piasku, w 2018 r., na działkach o numerach ewidencyjnych: [...] i [...], położonych w miejscowości Z., Gmina L., powiat z., województwo m., w wysokości 108.240 zł oraz zobowiązał do wniesienia naliczonej opłaty: w wysokości 60 % na konto Gminy L. i w wysokości 40% na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej W.
Do organu I instancji 30 maja 2018 r. wpłynęło pismo z 25 maja 2018 r. Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. przekazującego zawiadomienie z 24 maja 2018 r. (wraz z załącznikami), mieszkańców wsi Z., informujące o nielegalnej eksploatacji kruszywa naturalnego w miejscowości Z. na działkach o numerach [...],[...],[...].
W uzasadnieniu tej decyzji szczegółowo opisany został stan faktyczny sprawy. Organ I instancji wskazał na przepisy i dowody, na których się oparł, wydając wymienioną decyzję.
Od wyżej wymienionej decyzji organu I instancji odwołanie wniósł skarżący, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, zaskarżonej decyzji zarzucił:
1. naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 1 ust. 2 P.g.g., art. 140 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 P.g.g. w zw. z art. 141 P.g.g .oraz ust. 2 pkt 2 P.g.g. w zw. z art. 141 P.g.g. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że prowadzona przez odwołującego się działalność na działkach ewidencyjnych nr [...] i [...] położonych w miejscowości Z., gm. L., nosiła znamiona wydobycia kopaliny w rozumieniu wskazanych przepisów i w konsekwencji wymierzenie opłaty podwyższonej, pomimo braku zamiaru skarżącego w tym zakresie,