Zaskarżonej interpretacji zarzucił naruszenie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016, poz. 710 z późn. zm.) poprzez jego niezastosowanie spowodowane błędnym uznaniem, że zadania z zakresu pomocy społecznej wskazane we wniosku, nie są objęte jego regulacją, podczas gdy zadania te są wykonywane w ramach reżimu publicznoprawnego przy korzystaniu z władztwa administracyjnego organu, co przemawia za uznaniem, iż Miasto J. w tym zakresie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca:
1) na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o uwzględnienie skargi w całości, uznanie zaskarżonego stanowiska organu podatkowego za sprzeczne z brzemieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - w części dotyczącej uznania Miasta za podmiot będący podatnikiem z tytułu realizacji ustawy o pomocy społecznej w zakresie: świadczenia usług opiekuńczych, kierowania do domów pomocy społecznej i pobierania odpłatności za pobyt w tym domu, prowadzenia i zapewnienia miejsc w mieszkaniach chronionych oraz uchylenie interpretacji w tej części,
2) na podstawie art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według obowiązujących norm.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Skarga jest zasadna.
Na wstępie wskazać należy, że ze skargi wprost wynika, że interpretacja została zaskarżona przez stronę w tej części, którą uznano Wnioskodawcę za podatnika w zakresie wykonywanych przez niego zadań z zakresu opieki społecznej. Tym niemniej to właśnie zagadnienie jest istotą sporu, dlatego - jak również z uwagi na niepodzielność tego aktu - Sąd uchylił wydaną interpretację w całości.
Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia zagadnienia, czy realizując zadania z zakresu opieki społecznej Miasto świadczy odpłatne usługi w ramach działalności gospodarczej