Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Kupiec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys - Kmiecik, Sędzia WSA Małgorzata Herman, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. przy udziale - sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w B. w przedmiocie opłat za przewozy osób i bagażu pojazdami komunikacji miejskiej 1. stwierdza nieważność § 4 ust. 1 lit. f zaskarżonej uchwały w zakresie w jakim ogranicza prawo do ulgi od posiadania ważnej legitymacji Polskiego Związku Niewidomych lub legitymacji Związku Ociemniałych Żołnierzy RP; 2. stwierdza nieważność § 4 ust. 1 lit. g zaskarżonej uchwały; 3. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie; 4. stwierdza, że zaskarżona uchwała określona w punkcie 1 i 2 wyroku nie podlega wykonaniu do czasu jego uprawomocnienia się; 5. odmawia zasądzenia kosztów postępowania sądowego na rzecz Rady Miejskiej w B.
1. W skardze z dnia [...] r. Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 z późn. zm., zwanej dalej u.s.g.), wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. w sprawie opłat za przewozy osób i bagażu pojazdami komunikacji miejskiej, w zakresie:
- § 1 ust. 3 uchwały,
- § 4 ust. 1 lit. f uchwały, odnośnie słów: "na podstawie ważnej legitymacji Polskiego Związku Niewidomych lub legitymacji Związku Ociemniałych Żołnierzy RP",
- § 4 ust. 1 lit. g uchwały,
- § 4 ust. 3 zd. drugie oraz załącznika do niniejszej uchwały, jako niezgodnych z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm., zwaną dalej ustawą o cenach) oraz art. 32 ust. 1, art. 94 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
1.1. Organu nadzoru uznał, że § 1 ust. 3 uchwały przekracza zakres przyznanej przez ustawodawcę w art. 8 ust. 1 ustawy o cenach delegacji, ponieważ w brzmieniu obowiązującym na dzień podjęcia uchwały nie legitymował rady gminy do stanowienia uregulowań, które wyznaczałyby kierowców do świadczenia usług, polegających na sprzedaży biletów. Poza tym stwierdził, że unormowaniem tym Rada Miejska w B. wkroczyła w obowiązki kierowców, związane z wykonywaniem tego zawodu i organizację pracy przewoźników, gdyż uchwała podjęta na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o cenach, jako akt prawny posiadający walor aktu prawa miejscowego, obowiązuje wszystkich przewoźników działających na terenie B. Uznano również, że przepisem tym dokonano nieuprawnionego zróżnicowania ceny biletów uzależniając jej wysokość od punktu sprzedaży (te same bilety: normalne i ulgowe zakupione u kierowcy są droższe niż sprzedawane w innych punktach sprzedaży). Zdaniem Organu miejsce sprzedaży biletów nie może mieć wpływu na wysokość ceny za świadczenie tych samych usług (przewozu), a poza tym, że wprowadzona wyższa cena biletu zakupionego u kierowcy jest de facto ustanowieniem przez Radę Miejską dodatkowej ceny za usługę sprzedaży. Organ przywołał art. 94 Konstytucji RP, z którego wynika, że organy samorząd terytorialnego ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, a także art. 7 Konstytucji RP regulujący zasadę praworządności i stwierdził, że z przepisów tych wynika wymóg stanowienia aktów prawa miejscowego na podstawie i wyłącznie w granicach zawartego upoważnienia. Nie mogą one wykraczać poza delegacje ustawowe, a upoważnienie musi być przy tym wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikające z przepisów ustawowych.
1.2. Według Organu § 4 ust. 1 lit. f uchwały w sposób istotny narusza prawo w zakresie, w jakim określa rodzaj dokumentów stanowiących podstawę do korzystania z bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej dla osób niewidomych lub ociemniałych. Zauważył, że na podstawie tej regulacji z prawa do bezpłatnych przejazdów dla osób dotkniętych tym inwalidztwem zostały wykluczone osoby, które nie mogą legitymować się ważną legitymacją Polskiego Związki Niewidomych lub legitymacją Związku Ociemniałych Żołnierzy RP, w sytuacji gdy przynależność do tych Związków nie jest obowiązkowa. Przyjął, że postanowienie to w sposób nieuprawniony różnicuje sytuację prawną poszczególnych grup osób niewidomych. Powołał się przy tym na przepis art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, wyrażający konstytucyjną zasadę równości, która oznacza jednakowe prawa i obowiązki osób należących do tych samych kategorii. Zaznaczył przy tym, że wprowadzenie jakichkolwiek rozróżnień musi opierać się na relewantnych kryteriach i nie może naruszać zasady sprawiedliwości społecznej. Przy czym cechą relewantną tych osób jest posiadanie statusu osoby niewidomej lub ociemniałej. Według Organu sposób dokumentowania wymienionego inwalidztwa uprawniającego do bezpłatnych przejazdów różnicuje sytuację prawną wskazanej grupy osób i nie ma żadnego uzasadnienia dla innego (uprzywilejowanego) traktowania osób niewidomych i ociemniałych, tylko z tej przyczyny, że należą one do Polskiego Związku Niewidomych lub Związku Ociemniałych Żołnierzy RP.