Niezależnie od powyższego, już sam fakt prowadzenia postępowania w sprawie, bez wydania wymaganego prawem postanowienia o jego wszczęciu i określenia przedmiotu postępowania jakim jest konkretna pozycja Wykazu chorób zawodowych (§ 4 pkt 1 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych..) na podstawie Karty oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej sporządzonej przez lekarza (bez daty) stanowi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Tym samym budzi wątpliwości argumentacja decyzji organu odwoławczego o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej skóry i uzasadnia twierdzenie, że organ odwoławczy utrzymując w mocy decyzję organu I instancji uchybił dyspozycji art. 7, art. 77 oraz dyrektywie wnikliwej i konsekwentnej oceny wiarygodności zebranego materiału dowodowego, wynikającej z art. 80 k.p.a.
Choroba zawodowa jest w istocie pojęciem prawnym oznaczającym, zachorowanie, kalectwo lub śmierć, które pozostają w związku przyczynowym z pracą. Przyczyna jej wystąpienia jest sama praca, jej rodzaj, warunki wykonywania. Z konstrukcji prawnej choroby zawodowej wynika obowiązek wykazania bezspornego lub wysokiego prawdopodobieństwa związku przyczynowego pomiędzy stwierdzonym narażeniem pracownika na działanie czynnika szkodliwego w środowisku pracy, a rozpoznaną chorobą ujętą w wykazie chorób zawodowych.
Na organach administracji publicznej orzekających w sprawach chorób zawodowych ciąży obowiązek wyjaśnienia wszystkich wątpliwości występujących w toku prowadzonego postępowania dowodowego, a wydana przez niego decyzja winna być zgodna z prawem. Winien pamiętać, że jak to już wielokrotnie podkreślano w innych orzeczeniach sądowych w sprawie chorób zawodowych, że orzeczenie lekarskie jest opinią podlegającą ocenie tak jak każdy inny dowód zebrany w toku postępowania. Tym bardziej, że obie placówki orzecznicze stwierdziły różne schorzenia skóry i nie rozpoznały ich zawodowej etiologii również z różnych przyczyn. Raz ze względu na znaczny upływ czasu od ustania narażenia (orzeczenie z [...] r.), a w drugim przypadku wobec braku związku przyczynowo - skutkowego wykonywanej pracy z czynnikami szkodliwymi występującymi w środowisku pracy (orzeczenie z [...] r).
To organ administracyjny ma obowiązek kontrolować, czy wydane orzeczenie wyjaśniło istotne dla sprawy okoliczności i jest zgodna z innymi ustaleniami dowodowymi. W szczególności czy rozpoznano schorzenie ujęte w wykazie chorób zawodowych. Zaś w uzasadnieniu decyzji szczegółowo odnieść się do poczynionych ustaleń i wyjaśnić wszelkie występujące w sprawie wątpliwości czy rozbieżności. Należy podkreślić, że organ odwoławczy ponownie dokonuje oceny materiału dowodowego i rozstrzyga co do istoty sprawy. Winien był zatem dostrzec i uzupełnić występujące w sprawie braki dowodowe.
Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy organ Inspekcji Sanitarnej uwzględni powyższe rozważania Sądu. W pierwszej kolejności określi przedmiot postępowania i zgodnie z nim uzupełni materiał dowodowy o pełną dokumentację chorobową skarżącego uwzględniającą wystąpienie pierwszych objawy choroby skóry stwierdzonych u skarżącego, która nie stanowi wyłącznie dokumentacji leczenia dermatologicznego. W szczególności ustali czy skarżący jest rolnikiem i jakie przepisy prawa maja do niego zastosowanie. Dalej ustali przyczyny jego przejścia na rentę inwalidzką i datę rzeczywistego zaprzestania pracy w gospodarstwie rolnym. Winien także uzupełnić materiał dowodowy o ustalenie daty sporządzenia "Karty oceny narażenia zawodowego" oraz brakujące w niej informacje, które spowodowały powzięcie podejrzenia choroby zawodowej u skarżącego przez sporządzającego ją lekarza specjalistę chorób wewnętrznych. Jak również koniecznym jest wyjaśnienie jakie czynniki chorobowe występowały w środowisku pracy skarżącego, gdyż zapis w pozycji 13 "Karty.." jest częściowo nieczytelny. Można się domyślać, że wskazano [...],[...],[...] ? Dopiero tak uzupełniony materiał dowodowy może zostać przedłożony Instytutowi Medycyny Pracy celem uwzględnienia przy wydaniu uzupełniającego orzeczenia, które powinno jednoznacznie określić jakie schorzenie skóry u skarżącego rozpoznano, kiedy wystąpiły jego pierwsze udokumentowane objawy i czy pozostaje ono w związku ze środowiskiem pracy jaką wykonywał skarżący.
Mając na względzie powyższe, ponieważ zaskarżona decyzja oraz decyzja ją poprzedzająca zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania, które to naruszenie w istotny sposób mogło wpłynąć na wynik sprawy, zostały one uchylone na podstawie art. 145 §1 pkt 1 c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sąd nie dopatrzył się podstaw do zastosowania art.152 p.s.a., ponieważ zaskarżona decyzja nie podlegała wykonaniu.