Odnosząc się do zarzutów odwołania organ II instancji wskazał, że istnienie w obrocie prawnym decyzji określającej podatnikowi zobowiązanie z tytułu podatku akcyzowego od paliw silnikowych za określony okres oznacza, że podmiot jest obowiązany do uiszczenia opłaty paliwowej. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest bowiem konsekwencją istnienia zobowiązania w podatku akcyzowym. W tej sytuacji zarzuty, według których zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na określenie wysokości opłaty paliwowej, organ uznał za chybione.
W skardze skarżący zarzucił naruszenie przepisów art. 120, art. 181, art. 191, 194 § 1 O.p. oraz art. 37h ust. 1, ust. 2, ust. 4 pkt 5, art. 37j ust.1 pkt 4, art. 37k ust. 1, art. 37l ust. 1, art. 37m ust. 1 pkt 3, art. 37n ust. 1, ust. 2 pkt 1, art. 37o ust. 1 pkt 1, art. 37q ustawy o autostradach płatnych przez błędną wykładnię i zastosowanie.
W uzasadnieniu skargi przytoczył treść powołanych przepisów i podniósł, że opłata paliwowa nie jest należna z tytułu wystawienia "pustych faktur", gdyż żaden przepis dot. podatku akcyzowego i opłaty paliwowej nie określa takiego obowiązku, jak to jest w przypadku ustawy o podatku od towarów i usług w jej art. 108. Skoro zebrany materiał dowodowy wskazuje, że faktury dokumentujące dostawę paliwa okazały się "puste" i nie odzwierciedlały stanu faktycznego, to paliwo nie zostało nabyte, a to z kolei oznacza, że opłata paliwowa jest nienależna. Z akt sprawy wynika bowiem, że B sp. z o.o. nie posiadała oleju napędowego, a jedynie wystawiała "puste faktury", zatem nie mogła go sprzedać stronie, wobec czego brak jest podstaw faktycznych i prawnych do naliczenia podatku akcyzowego i opłaty paliwowej od nieistniejącego oleju napędowego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niezasadna.
W rozpoznawanej sprawie Sąd nie dopatrzył się podstaw do uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu decyzja będąca przedmiotem kontroli nie narusza przepisów prawa i jako taka jest prawidłowa.
Za podstawę wyroku Sąd przyjął prawidłowe ustalenia stanu faktycznego dokonane w zaskarżonym rozstrzygnięciu. W ocenie Sądu podniesione w skardze zarzuty naruszenia prawa materialnego i procesowego są chybione, a zaskarżona decyzja nie narusza ani przepisów postępowania, ani przepisów prawa materialnego.
Na wstępie należy wskazać na odrębność postępowania w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od postępowania, którego celem jest określenie wysokości opłaty paliwowej.
Z akt sprawy wynika, że w przedsiębiorstwie prowadzonym przez stronę została przeprowadzona kontrola podatkowa w zakresie wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów prawa regulujących podatek akcyzowy i opłatę paliwową. W toku kontroli, a następnie postępowania stwierdzono, że skarżący dokonywał zakupu paliwa niewiadomego pochodzenia. W marcu 2015 r. kupił [...] litrów oleju napędowego, od którego nie została zapłacona akcyza. Czynności kontroli wobec kontrahenta kontrolowanego nie pozwoliły na ustalenie faktycznego źródła pochodzenia zakupionego paliwa. W szczególności ustalono, że B sp. z o.o. nie była dostawcą paliwa, a jedynie wystawiała faktury, które miały "legalizować" paliwo z innego, nieznanego źródła.