Po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. W uzasadnieniu stwierdził, że podstawą do określenia opłaty paliwowej wobec skarżącego była ilość oleju, niewiadomego pochodzenia od którego nie został zapłacony podatek akcyzowy, a który skarżący nabył na podstawie 4 faktur wystawionych przez firmę "B" w ilości [...] litrów w przedmiotowym okresie Jedynymi dokumentami potwierdzającymi te transakcje były faktury zakupu, gdyż rozliczenia były gotówkowe. Podkreślił, że w kontrolowanej sprawie podstawą do ustalenia obowiązku zapłaty opłaty paliwowej była wskazana wyżej decyzja z [...] r., którą określono skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za ten okres, a która po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z [...] r. i stała się ostateczna.
Organ odwoławczy wyjaśnił jednocześnie, że wydając zaskarżoną decyzję organ I instancji nie rozpatrywał i nie dokonywał oceny materiału dowodowego zebranego w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego dotyczącego określenia zobowiązania w podatku akcyzowym. Czynił własne ustalenia zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami ustawy o autostradach. W tej sprawie bezspornym jest, że skarżący w kontrolowanym okresie stał się podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych (oleju napędowego) znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w ilości [...] litrów, od których nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, co wynika wprost ze wskazanej ostatecznej decyzji określającej, a tym samym w myśl przywołanych regulacji ustawy o autostradach - podlegała obowiązkowi zapłaty opłaty paliwowej. Dowodu uiszczenia tej opłaty podatnik nie posiadał.
Decyzję organu odwoławczego skarżący zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wnosząc o uchylenie decyzji obu instancji i umorzenie postępowania oraz zwrot kosztów postępowania sądowego. Zarzucono organowi wydanie decyzji z naruszeniem przepisó prawa materialnego wskazanych w odwołaniu oraz prawa procesowego, tj. art. 120, art. 181, art. 191 i art. 194 § 1 op. W uzasadnieniu skarżący przywołał ustalenia faktyczne organu oraz obowiązującą w sprawie regulację prawną, która wyklucza określenie opłaty paliwowej od paliwa, którego skarżący nie nabył, gdyż za fakturami nie szedł towar. Nie można zapłacić opłaty paliwowej od paliwa, którego skarżący nie zakupił ani nie nabył w inny sposób.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w treści zaskarżonej decyzji.
Nadto na rozprawie skarżący podtrzymał swe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast według art. 3 § 1 i 2 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. , poz. 1302 ze zm. - dalej zwana w skrócie ppsa), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Tylko stwierdzenie, iż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, może skutkować uchyleniem przez sąd zaskarżonej decyzji (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a, b, c tej ustawy). Nadmienić również trzeba, że w myśl art. 134 § 1 ppsa, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.